Scott Rudin

Scott Rudin (ur. 14 lipca 1958) to amerykański producent filmowy i teatralny. Zaczął pracować jako asystent producenta teatralnego Kermita Bloomgardena w wieku szesnastu lat. Później pracował dla producentów Roberta Whiteheada i Emanuela Azenberga. Rudin założył własną firmę po tym, jak podjął pracę jako agent castingu zamiast pójścia na studia. W 1980 roku Rudin przeniósł się do Los Angeles, gdzie podjął pracę w Edgar J. Scherick Associates jako producent różnych filmów, w tym I'm Dancing as Fast as I Can (1981), miniserialu Little Gloria... Happy at Last (1982) i oscarowego dokumentu He Makes Me Feel Like Dancin' (1983). Później założył własne przedsiębiorstwo, Scott Rudin Productions. Jego pierwszym filmem pod tą marką był film Mrs. Soffel (1984) Gillian Armstrong. Jednakże niedługo potem Rudin dołączył do 20th Century-Fox jako producent wykonawczy. W Foxie poznał Jonathana Dolgena, wyższego pracownika, z którym kilka lat później znowu współpracował w Paramount Pictures. Rudin szybko awansował w Foxie i w 1986 roku w wieku 29 lat został prezydentem produkcji. Jego pobyt na szczycie Foxa był jednak krótkotrwały, szybko opuścił firmę i podpisał umowę produkcyjną z Paramountem. Na początku 2021 roku The Hollywood Reporter opublikował artykuł o długoterminowym wzorze agresywnego zachowania Rudina, opartym na zeznaniach byłych pracowników. W artykule oskarżono go o przemoc fizyczną, w tym rozbicie monitora komputera na ręce asystenta i rzucanie przedmiotami w pracowników. W rezultacie Rudin ogłosił, że wycofuje się z kilku projektów filmowych, telewizyjnych i broadwayowskich, w które był zaangażowany. Jego relacje biznesowe z A24 również zakończyły się w tym czasie. Rudin mieszka w Nowym Jorku ze swoim mężem Johnem Barlowem, publicystą teatralnym i byłym właścicielem Barlow/Hartman Public Relations.