Nieoszlifowane diamenty Uncut Gems

Czy to najlepszy występ Adama Sandlera? Nie. Ale jest to zdecydowanie jego najlepsza rola od Punch-Drunk Love, która nadal pozostaje szczytem jego talentu. Film może nie jest najlepszy pod względem technicznym, ale wydaje mi się, że jego styl jest całkowicie skoncentrowany na uczynieniu doświadczenia wycieńczającym. Uncut Gems to przytłaczająca podróż pełna lęku i stresu. Osiągnął to znakomicie. To jego największe osiągnięcie: zanurzyć cię w całej atmosferze środowiska, w którym żyje postać Sandlera, podczas gdy jesteśmy świadkami kaskady złych decyzji, które podejmuje.

Oglądanie faceta, który przez dwie gorączkowe godziny psuje, może nie brzmieć zbyt przekonująco, ale to jest dobra robota. Scenariusz napisali Ronald Bronstein, Josh Safdie i Benny Safdie, a reżyserowali go Safdieowie. „Uncut Gems” to w zasadzie dwie godziny i piętnaście minut oglądania faceta, jak psuje się w coraz bardziej spektakularne i katastrofalne sposoby, podejmuje złe decyzje po złych decyzjach i poddaje się swojej uzależnieniu od hazardu coraz bardziej. To film, w którym wiesz już od pierwszych dziesięciu minut, że prędzej czy później nie będzie w stanie wykraść się z jednego ze swoich błędów, a wtedy jego pozornie niezachwiany optymizm i wiara we własne złudzenia okażą się nieodpowiednie do rozliczenia. Więc od pierwszego aktu jesteś na krawędzi i pozostajesz tam przez cały czas. To film, który nigdy nie przestaje poruszać się chaotyczną zawrotną prędkością, z jaką zaczyna, film posiadający energię niemalże przyprawiającą o mdłości. Więc dwie godziny i piętnaście minut szybko przemieszczającego się stresującego kina o zaslepieniu podstępnego? Brzmi zabawnie, prawda? Oczywiście, że nie. Jednakże, został wykonany z taką precyzją, _mise en scène_ jest tak dobra, dialog tak ostry, aktorstwo tak intensywne, że możesz równie dobrze oglądać film dokumentalny. To film zrobiony z czystego potu i lęku, a to jest tak stresujące doświadczenie, jakie możesz mieć w kinie. Jest też znakomity i gorąco go polecam.

Tak *ja* wygrywam.

Bracia Safdie są znani ze swoich filmów wywołujących niepokój, a Uncut Gems kontynuuje tę tradycję. Zdecydowanie jest to film mający być podzielający. W kilku momentach podczas filmu widz chciałby po prostu krzyknąć „zamknijcie się” do wszystkich na ekranie. Nerwowe tempo, przytłaczający dialog i głośna ścieżka dźwiękowa służą zarówno jako pochwała, jak i krytyka. Adam Sandler daje najlepszy występ w karierze, ale fabuła nigdy do końca mnie nie wciągnęła, była zbyt powtarzalna i miała przewidywalny, ale istotny finał.