Wybory Election

Zabawna i porywająca dramatyczna komedia licealna z Broderickiem i Witherspoon. Gdy uczennica z doskonałymi wynikami (Reese Witherspoon) startuje w wyborach na przewodniczącą rady uczniowskiej w swoim omahskim liceum, jeden z jej nauczycieli (Matthew Broderick) zachęca sympatycznego sportowca do startu przeciwko niej (Chris Klein), ponieważ uważa ją za irytującą.

To wczesne wystąpienie Reese Witherspoon („Tracy Flick“) widzi ją desperacką, aby zostać prezydentem klasy w swojej szkole średniej. Pomysłowa, bezlitosna i zdeterminowana - stawia czoło wszystkim w swojej walce o sukces, a biada temu, kto stanie jej na drodze. Szczęśliwie nieszczęśliwy nauczyciel Matthew Broderick jest odpowiedzialny za nadzór nad kampanią wyborczą, i świadomy tego, że jego faworytka jest koszmarem, udaje mu się przekonać niedawno kontuzjowanego szkolnego przystojniaka „Paula” (Chris Klein), aby stanął przeciwko niej. Choć jest głupi jak dwa kawałki deski, jest poważnym wyzwaniem dla „Flick”, ponieważ większość szkoły nie wydaje się być zbyt bystra... i walka się zaczyna. Jej intrygujące machinacje i jego próby udaremnić jej ambicje sprawiają, że 100 minut jest dość zabawnych. Dialog może być trochę ziemski czasami, ale nie szukajcie skomplikowanych wątków ani wymyślnego scenariusza - z wyjątkiem, być może, przy zajmowaniu się odrażającym aspektem ślepej ambicji i być może, 30 lat później - to przypomnienie, że jeśli wszyscy po prostu przesypiamy nasze odpowiednie procesy demokratyczne, to dostaniemy ludzi, którzy naprawdę będą prowadzić to miejsce... Klein jest również całkiem dobry jako miły, ale mniej inteligentny „Paul”!

Oprócz komedii i politycznej satyry to film o dorastaniu nastolatki i jej nauczyciela, którzy idą w przeciwnych kierunkach. Samokontrola, która jest częścią dojrzewania, jest głównym motywem. Flick, która wydaje się być esencją samokontroli, kandyduje na przewodniczącą klasy i traci kontrolę w scenie, gdy zrywa plakaty swojego rywala. Szczęście ratuje ją przed konsekwencjami i wydaje się, że wyciąga z tego wnioski. Nauczyciel McAllister z kolei regresuje i regresuje, najpierw stając się nastolatkiem, gdy planuje romans z najlepszą przyjaciółką swojej żony. Następnie, złościąc się i nienawidząc Flick, poddaje się ponownie swoim emocjom i odrzuca niektóre głosy na rzecz Flick, szybko tracąc zarówno małżeństwo, jak i pracę. Ostatnia scena to McAllister lata później jako turysta w Waszyngtonie. Nagle widzi Flick wychodzącą z budynku rządowego z grupą ubranych urzędników i wsiadającą do limuzyny. Wściekły rzuca pełnym kubkiem napoju w tylne okno limuzyny. Limuzyna zatrzymuje się, a on jak zły chłopiec ucieka. Regresja jest kompletna.