Philip Seymour Hoffman

Philip Seymour Hoffman (23 lipca 1967 - 2 lutego 2014) był amerykańskim aktorem, reżyserem i producentem. Najbardziej znany z charakterystycznych ról drugoplanowych i charakterystycznych - zwykle łotrów, ekscentryków, tyranów i outsiderów - Hoffman grał w wielu filmach, w tym wiodące role, od wczesnych lat 90. aż do swojej śmierci w 2014 roku. Zainteresowany teatrem jako nastolatek, Hoffman studiował aktorstwo na Tisch School of the Arts na Uniwersytecie Nowojorskim. Rozpoczął swoją karierę na ekranie w 1991 roku w odcinku serialu Law & Order i zaczął pojawiać się w filmach w 1992 roku. Zyskał uznanie za swoją pracę jako aktor drugoplanowy, w szczególności w filmach takich jak Pachnąca kobieta (1992), Boogie Nights (1997), Szczęście (1998), Patch Adams (1998), Wielki Lebowski (1998), Magnolia (1999), Uzdolniony pan Ripley (1999), Praktycznie sławny (2000), Punch-Drunk Love (2002) i Zakochany Paryż (2004). Zaczął czasami grać wiodące role, a za swoją kreację autora Trumana Capote w filmie Kapote (2005) zdobył wiele wyróżnień, w tym Oscara dla najlepszego aktora. Profil Hoffmana nadal rósł i otrzymał trzy kolejne nominacje do Oscara za swoją pracę aktorską jako bezwzględny oficer CIA w filmie Wojna Charliego Wilsona (2007), ksiądz oskarżony o pedofilię w filmie Wątpliwość (2008) i charyzmatyczny lider ruchu przypominającego scientologię w filmie Mistrz (2012). Choć głównie pracował w niezależnych filmach, w tym W dzikim świetle (2007) i Synecdoche, Nowy Jork (2008), Hoffman pojawił się także w filmach takich jak Bez skazy (1999) oraz hollywoodzkich hitach takich jak Wir (1996) i Misja: niemożliwa III (2006), a w jednej ze swoich ostatnich ról, jako Plutarch Heavensbee w serii Igrzyska śmierci (2013-2015). Film Jack Goes Boating (2010) był jego debiutem jako reżyser. Hoffman był również utalentowanym aktorem i reżyserem teatralnym. Dołączył do off-broadwayskiej teatralnej grupy LAByrinth w 1995 roku, gdzie reżyserował, produkował i występował w licznych przedstawieniach. Jego występy w trzech sztukach broadwayowskich - Prawdziwy Zachód w 2000 roku, Długa podróż w nocy w 2003 roku i Śmierć handlowego podróżnika w 2012 roku - przyniosły mu nominacje do nagrody Tony.