Licencja na zabijanie Licence to Kill

Natychmiastowa, twoja licencja na zabijanie została cofnięta i wymagam, abyś oddał mi broń.

Wydany w 1989 roku, "Licencja na zabijanie" zawsze wydawał mi się najbardziej nietypowym filmem o Bondzie. W tym James (Timothy Dalton) odchodzi na własną rękę po tym, jak zginie narzeczona dobrego przyjaciela, a przyjaciel zostaje połknięty przez rekina. Pozbawiony swojej władzy, Bond zemstą rusza na odpowiedzialnego pana narkotykowego, Sancheza (Robert Davi).

Nie byłem fanem Timothy'ego Daltona jako "007" i dlatego nie mogę powiedzieć, że z niecierpliwością czekałem na to. Niestety, to nie było zaskoczenie - to naprawdę odległe, szczerze mówiąc dość nieprzyjemne, wyprawa dla śmiertelnego agenta Iana Fleminga, który rusza w pogoń za złym panem narkotykowym, który karmił "Félixa" (David Hedison) rekinowi, podczas gdy pozbył się nowej żony tego mężczyzny. Co teraz następuje, to tylko seria niegodnych uwagi ucieczek, które mają bardzo mało zagrożenia. Anthony Zerbe po prostu nie pasuje jako rzekomo groźny "Milton Krest" (na pewno milk-shake?) ani Robert Davi jako szef złoczyńców "Sanchez". Nie jest to nietypowe dla filmu o „Bondzie”, ale ten naprawdę gra trochę za bardzo do stereotypu bez żadnej zabawy; z przymrużeniem oka lub jakiejkolwiek charyzmy od gwiazdy, która tutaj bardzo słabnie. Pod względem filmów przygodowych jest wystarczająco rozrywkowy - są gadżety; ale banalny dialog męczy po pewnym czasie, a ten wydaje się o wiele mniej „brytyjski” niż wiele swoich poprzedników - zdecydowanie jest bardziej surowy i bardziej brutalny. Adekwatny, ale nie powiedziałbym, że cokolwiek martwego i zaangażowanego Connery'ego lub Moore'a, aby się martwić.

Człowieku, del Toro miał tylko 21 lat w tym filmie i nadal jawi się jako jedno z najbardziej zabójczych złoczyńców Bonda w historii serii.