Spectre Spectre

W retrospekcji moje podekscytowanie filmem Spectre wydaje się trochę głupie. Po Skyfall reżyser Sam Mendes otwarcie stwierdził, że nie będzie reżyserować kolejnego filmu o Bondzie. Poza tym Skyfall nie był najlepszy spośród nowych filmów o Bondzie pod żadnym względem - ciągnął się zbyt długo. Mimo to zacząłem wierzyć w hype Mendesa o hołdzie dla klasycznego Bonda, z tą ikoniczną postacią Craiga naśladującą Rogera Moorea oraz zwiastunami podkreślającymi powrót retro do starych złoczyńców i motywów. Ale Spectre nie jest niczym z tych rzeczy, zamiast tego jest to film, w którym wszyscy zaangażowani wydają się po prostu robić to, co do nich należy. Spectre bardzo się stara być hołdem dla klasycznych filmów o Jamesie Bondzie, ale zamiast tego bardziej przypomina kpiny z serii. Po pierwsze scenariusz jest szalenie słaby i przewidywalny. Bond przechodzi od strzelaniny, po pościg, do sceny łóżkowej, mówiąc i robiąc dokładnie to samo, co robił przez ostatnie 23 filmy. Zamiast kompletnego opowiadania, film to tylko zbiór scen i ujęć luźno ze sobą zszytych. I choć niektóre z nich działają dobrze same w sobie, po drugiej czy trzeciej scenie walki nie będziesz mógł przestać ziewać. Kiedy nie ziewasz, będziesz się śmiał, i to nie w dobry sposób. Dialogi są po prostu tandetne. Zniknęła cała gładka czarującość Bonda i jego zdolność do kąśliwych ripost językiem tak samo jak bronią. Zamiast tego w jednym momencie rzuca bombę w zegarku i mówi: "Czas leci!"

Dobrze, najcenniejszy i odporny brytyjski szpieg wraca jako legenda James Bond na dużym ekranie w bardzo oczekiwanym i zręcznie wykonanym Spectre. Fani agenta 007 na całym świecie zrozumiale utrzymują swoje wbudowane oczekiwania i wizję, jaką obliczającą i przebiegłą misję ich elegancki i wyrafinowany poszukiwacz przygód z bronią i martinim napotyka w swojej najnowszej epizodzie podroży po całym globie. Jakiekolwiek wyobrażenia fanów Bonda o przyszłym dwudziestym piątym wpisie „licencjonowanego do zabicia” Casanovy powinny po prostu zadowolić się obecnymi pobudzającymi prądami, które przeciekają jako materiał pobudzający umysł w polerowanej i parzącej Spectre.

„Poprawny” film o Bondzie. Wszystkie oczekiwane stereotypy są zawarte, Waltz jest w porządku złym gościem, a scena otwarcia jest naprawdę imponująca. Nic innego naprawdę nowego ...

To nie jest typowy film o Bondzie, ale nadal dobry rozrywający. To, co mi się podobało w kilku ostatnich filmach o Bondzie, to to, że nie polegały zbytnio na specjalnych gadżetach szpiega. Ta zmiana zaszła od dnia, kiedy Daniel Craig wcielił się w rolę słynnego brytyjskiego szpiega Jamesa Bonda. Dziś obchodzi 10. rocznicę z tym filmem. Ale pytanie brzmi, czy zrobi kolejny film czy pożegna się z franczyzą. Po zawiłym zakończeniu tego filmu miałem pewne wątpliwości. Koniec był dość jasny z perspektywy historii, więc miałem wrażenie, że to pożegnanie z Craigiem. Jednak później dowiedziałem się, że oficjalne źródło mówi, że Bond25 będzie jego piąty i tak dalej, dopóki sam nie zrezygnuje. 'Spektrum' to bardzo prosty film o Bondzie, jaki kiedykolwiek widziałem, ale muszę powiedzieć, że jakość produkcji była tak dobra, że nie można się oprzeć przyjemności. Aktorzy także byli dobrzy, ale nie tak, jak się spodziewałem. Być może wiele scen było bardzo zwyczajnych dla filmu o Bondzie, co jest porównywalne z dzisiejszymi filmami akcji, inaczej nie było tak źle, jak wyrażali to krytycy. Nie uwierzysz, jak byłem zawiedziony, gdy powiedzieli, co oznacza C - czy to jest najlepsze słowo, jakie mogli wymyślić zamiast M dla Morona? W każdym razie filmy o Jamesie Bondzie zawsze miały wzloty i upadki, ostatni film 'Skyfall' był mega hitem, a teraz ten nie dorównuje temu standardowi. Ale bardzo rozrywający z całym działaniem i nieoczekiwanymi zwrotami akcji. Jako film szpiegowski był w porządku, ale jako film o Bondzie może cię rozczarować, więc to zależy od ciebie, jak na to patrzysz. Ale szczerze mówiąc, ja się tym cieszyłem.