Żyj i pozwól umrzeć Live and Let Die

Zabawny i kolorowy debiut Rogera Moore'a jako 007. Agent 007 (Roger Moore) podróżuje z Harlemu na Karaiby i do Luizjany, aby powstrzymać czarnego magnata heroiny (Yaphet Kotto) wzmocnionego różnorodną organizacją i uroczą czytelniczką kart tarota (Jane Seymour). To był dynamiczny debiut Moore'a jako Bonda. Nakręcił 7 filmów dla franczyzy w ciągu 13 lat od 1973 do 1985 roku. Ton filmu „Żyj i pozwól umrzeć” jest podobny do ostatniego filmu o Bondzie Seana Connery'ego, „Diamenty są wieczne” (1971). Okres Moore'a jest moim ulubionym biegiem w serii, z wszystkimi siedmioma filmami będącymi kinetycznymi, zabawnymi, scenicznymi i po prostu ogólnie rozrywkowymi. Nie ma tu ani jednego słabego ogniwa, a wszystkie były dochodowe. Oprócz malowniczego podróżowania po całym świecie, „Żyj i pozwól umrzeć” zawiera kilka kolorowych postaci poza tymi już wspomnianymi: Metaloworęczny Tee Hee (Julius Harris), chichoczący sługa wudu Baron Samedi (Geoffrey Holder) i redneck szeryf JW Pepper (Clifton James). Na froncie żeńskim Seymour jest młoda i urocza, podczas gdy Gloria Hendry jest imponująco sprawna jako Rosie. Obracająca głowy Madeline Smith ma niewielką rolę. Ponadto są tu kilka zapadających w pamięć ekscytujących momentów, takich jak zabawna sekwencja na lotnisku, Bond używający krokodyli jako kamieni do stąpania, wielka pościgowa scena łodzi w zatoce i zakończenie bójki w pociągu. Jeśli chodzi o zarzuty o „rasizm” w filmie, jak narzekają aktywiści sprawiedliwości społecznej, postać agenta Quarrela Jr. (Roy Stewart) obala całą tę irytującą idiotyczną teorię. Film trwa 2 godziny i 1 minutę i był kręcony na Manhattanie, Jamajce i w Luizjanie (Nowy Orlean i bagien) z dodatkowymi pracami wykonanymi w Anglii. OCENA: B+

Według moich zegarków ta era zaczęła się od filmu Diamonds are Forever... era Głupiego Bonda. Ale Diamonds are Forever był Bondem z Connerym i trochę to ssie z tego powodu. Więc... Żyj i pozwól umrzeć to pierwszy DOBRY głupi film o Bondzie. Nie zrozum mnie źle, jestem po stronie Connery'ego. Cały czas... ale Żyj i pozwól umrzeć to nadal ŚWIETNY film o 007 pomimo całkowitej zmiany nastroju i osobowości. Oddalił się od bezsercowego zabójcy, aby podjąć bardziej komediowy i efektowny film, który lepiej działał dla Moora. I ponieważ to nowy 007, ustawienie obcy jest kluczowe. To nie pierwszy raz, gdy 007 stawia stopę w Stanach Zjednoczonych, ale to Harlem w 1973 roku i to The Big Easy, a to miejsca, gdzie biały brytyjski człowiek z wykształceniem oksfordzkim byłby OKROPNYM człowiekiem, by działać jako szpieg. Będzie rzucać się w oczy jak bólca, i tak też robi... i dlatego prawdopodobnie wybrali to ustawienie na wprowadzenie ery Bonda z Moore'em. Ponieważ Moore miał być inny. Był obcokrajowcem w serii i ustawienie pomaga mu to jeszcze bardziej podkreślić. Ale, kogo to obchodzi, to był głupi Bond, ale to był ZABAWNY Bond. Było to po prostu zabawa w inny sposób niż Connery. Ale to wciąż była zabawa, a zabawa jest nadal rozrywką.

Ten film z serii 007 bardzo dobrze się zestarzał. 007 podąża śladami trzech wcześniejszych agentów, którzy zostali zamordowani. W tym filmie jest dużo humoru i trochę pogardliwego stosunku do Harlemu. Piękna Solitaire jest obiektem zainteresowania miłosnego i wierzy się tu także w nadprzyrodzone rzeczy. Ten film był bardzo zły w 1973 roku, ale dobrze się zestarzał, ponieważ wtedy „red neck sheriff“ był tak banalnym kliczom, że w 1973 roku trzeba było westchnąć. Dziś, po wszystkich filmach, które złagodziły wizerunek „red neck lawmana“, jest to świeży kawałek komedii i dlatego ten film dobrze się zestarzał.

Live and Let Die to genialne wykorzystanie nowego Bonda (Roger Moore) i kultowej piosenki tytułowej jednego z najlepszych Bondów wszech czasów.