Krzyk VI Scream VI

Scream VI zwiększa przemoc, paranoję i chaos, ale również wzmacnia rozwój postaci i fabułę, sprawiając, że drugie wejście nowych reżyserów jest jeszcze lepsze, niż się spodziewałem!

Scream VI ma znamienne zabójcze otwarcie, którego wszyscy się spodziewaliśmy, i nie zawodzi! Nowe otoczenie (w Nowym Jorku) jest mile widzianym zwrotem. Chociaż jest to trochę samonaprawialne, nie jest takie jak Scream V. Reżyserzy Matt Bettinelli-Olpin i Tyler Gillett wracają z tą samą zdolnością do tworzenia scen, ale jeszcze bardziej się poprawili! Każda sytuacja jest sprytnie ustawiona dla maksymalnego napięcia i napięcia, a następnie opłaca się kubłami krwi. Scena w metrze jest szczególnie przerażająca. Kobiety tu rządzą - Melissa Barrera, Jenna Ortega i Jasmin Savoy Brown są całkowicie przekonujące i sympatyczne. Okazuje się, że ta seria może przetrwać i nawet rozwinąć się bez postaci z poprzednich części. Na pewno obejrzę to jeszcze raz.

Scream VI jest wystarczająco satysfakcjonujące jako kolejne sequel. Nowa lokalizacja i sceny przynoszą potrzebną świeżość do serii. Zabójstwa nigdy nie były tak wizualnie brutalne i krwawe, podnoszą poziom rozrywki dość szybko. Melissa Barrera udowadnia, że jest zdolna do prowadzenia filmu tego kalibru, ale Jenna Ortega gra w własnej lidze. Niestety, trzecie akty są dokładnie tym, czym nie powinny być: przewidywalne, wymuszone, rozczarowujące i niezdolne do połączenia wszystkich swoich meta komentarzy - brak rozwoju lub fabuły. Zbyt wiele niekonsekwencji, nawet dla sagi znanej z tego, że nie bierze siebie na poważnie.

Podchodziłem do tego z pewnym niepokojem. Pozytywnie znienawidziłem puerilną wycieczkę dla "Ghostface" z zeszłego roku. Mimo to nie mogło to być o wiele gorsze - a, jak się okazało, jest naprawdę całkiem lepsze. Fabuła wciąż przypomina mi coś z wydania "Scooby Doo". Sprawca masakry potrafi przeniknąć przez sztywne zabezpieczenia; być w pół tuzina miejsc jednocześnie; mieć dostęp do tajnych numerów telefonów itp...; podczas gdy ci przebici okazują się mieć niezwykłą odporność na przeżycie i regenerację po ataku, który by złożył słonia. To jednak nie jest ważne. W przeciwieństwie do wielu innych filmów tego gatunku, ten jest naprawdę dość przerażający i dobrze działa jako pewnego rodzaju auto-parodia. Jeśli widziałeś inne części tej serii, będziesz wiedział, jak się rozwija dynamika - a to jest tylko rozszerzeniem tego. Fabuła tak naprawdę nie ma znaczenia - to sposób, w jaki reżyserzy potrafią napełnić całość rozrywkowym stopniem grozy i paranoi, kilkoma dość skutecznymi momentami zaskoczenia i wykorzystując obsadę względnie nieistotnych postaci (i ograniczając użycie drewnianych postaci jak Courteney Cox oszczędnie), potrafią stworzyć film, który jest naprawdę trochę przerażający czasami. Mamy wystarczająco nowych postaci do podejrzewania, w tym zainteresowanie miłości Josh Segarry ("Danny") - który przypominał mi Christiana Bale'a, i dość nieszczęśliwego Jacka Championa ("Ethan") przed zakończeniem, które, przyznam, było dość absurdalne! To nie jest film, który zaangażuje twojego mózgu na żadnym poziomie, ale jako kawałek dobrze skonstruowanej rozrywki z czasami dość błyskotliwymi dialogami i szokującym spotkaniem między chłopcem a paralizatorem - zdecydowanie warto nadrobić.