Casino Royale Casino Royale

W 2006 roku twórcy filmowi - już nie pod okiem zmarłego Cubbyho Broccoli - postanowili uciec od tworzenia filmów o Jamesie Bondzie. Obsadzili także krótkiego blondyna jako 007. Popsułi celownik broni i ton niegdyś żywej, nadmiernie przesadzonej i zabawnej serii był teraz pełen nudy.

Arrogancja i samoświadomość rzadko idą w parze. Casino Royale reżyserował Martin Campbell i został zaadoptowany przez Neila Purvisa, Roberta Wade'a i Paula Haggisa z opowieści napisanej przez Iana Fleminga. W rolach głównych występują Daniel Craig, Eva Green, Mads Mikkelsen, Judi Dench, Jeffrey Wright i Giancarlo Giannini. To 21. film z serii Jamesa Bonda. Fabuła znajduje Craiga jako Bonda, nowo awansowanego na status 00, zostaje wciągnięty w mroczny świat wysoko sfinansowanego terroryzmu. Casino Royale nadal ma swoich krytyków, ale jak większość, jeśli chodzi o film o Bondzie, ten ma największy wpływ. Oczywiście, nienawistnicy Daniela Craiga nie ugną się, nie mogą przecież stracić twarzy po takiej wściekłej kampanii przeciwko jego obsadzeniu, ale niewielu, podejrzewam, może poważnie zaprzeczyć, że Casino Royale nie jest wspaniałym filmem o Bondzie. Ma praktycznie wszystko, czego można sobie życzyć od filmu o Bondzie, a nawet trochę więcej. Przepiękne lokacje, piękne kobiety i mnóstwo akcji; gdzie dział kaskaderów osiąga nowe wysokości. Jest oszałamiająco zgodny z oryginalną opowieścią Flemminga, jedyną główną różnicą jest to, że twórcy zaktualizowali ją do świata po 11 września. Są tam aluzje do tradycyjnych znaków charakterystycznych dla serii, jednocześnie sprytnie upraszczając niektóre z poprzednich filmówowych wypełniaczy scen. Thriller Bondu utrzymuje się w dobrym stanie i inteligentny złoczyńca, Le Chiffre Madsa Mikkelsena, z przerażającym problemem z okiem i lojalną dziewczyną, to złoczyńca, który nie próbuje wysadzić świata w powietrze, bo jest szalony, ale próbuje przechytrzyć Bonda, aby przeżyć! To świetna rzecz, która utrzymuje thrillery Bondu żywe i zdrowe. Ale pomimo całej energii i fajerwerków (w tym jednym filmie jest wystarczająco dużo, aby wypełnić pół dziesiątki poprzednich wstępów Bondu), film o Bondzie może odnieść sukces tylko wtedy, gdy główny mężczyzna pasuje. Na szczęście i z radością Craig doskonale się w to wpisuje, zarówno pod względem fizycznym, jak i charyzmą oraz surową egocentryczną agresją. Ważniejsze jest to, że Bond Craiga jest bardziej ludzki niż jesteśmy przyzwyczajeni, raz elokwentny i pozornie niezakłócony, innym razem poturbiony, pobity i emocjonalnie skonfliktowany. To nowy i zaokrąglony Bond, który nabiera impetu dzięki silnej obecności Craiga. Pomaga mu Eva Green, wnosząc do Vesper Lynd mózg i zwinność, dziewczynę Bonda, która odwraca głowę Bonda w sposób niewidziany od Diany Rigg Tracy di Vicenzo w OHMSS. Chociaż jednym z rzadkich błędów filmu jest zbyt mało napisana rola. Felix Leiter również dostaje jakościowy tunel w postaci Jeffreya Wrighta, M Judi Dench kopie tyłki i Giancarlo Giannini dodaje szczyptę kontynentalnej klasy jako kontakt Bonda z Czarnogóry René Mathis. Wierzchołek to kunsztowny wynik Davida Arnolda, łączący tradycyjne smaki Bondu z wybuchami wysokiej energii, a fotografia Phila Meheuxa przynosi optyczne przyjemności na Bahamach, w Czechach i we Włoszech. Otwierający się najlepszą sekwencją pościgu we wszystkich serii i zamykający się ostatecznym momentem Bondu, jest to reboot supreme. Jest to wysoka energia z inteligentnymi humanistycznymi sztuczkami i Bond wraca: blondynka, brutalna i zdecydowanie lepsza.

Daniel Craig bardziej mi się podobał jako odpowiedni bond z akcją, wdziękiem, sprytem w jednym.

Wspaniały film o Jamesie Bondzie i doskonały debiut dla Daniela Craiga. Może, przynajmniej w ostatnich występach, czuje niechęć do swojej postaci, ale wciąż prezentuje twardszą wersję postaci. Pierce Brosnan nadal jest moim ulubieńcem, ponieważ jego filmy wyszły w latach 90. (tj. lata na oglądanie filmów o Bondzie), ale ten film był ogólnie świetny, nie wspominając o pięknej Evie Green, która zjawiła się. **4.5/5**