Mission: Impossible 2 Mission: Impossible II

Pierwszy mnie rozczarował, ale ten po prostu mnie znudził. Oczywiście, widok Hunta wspinającego się na górę bez zabezpieczenia jest imponujący, ale nawet to mnie nie zainteresowało. Nawet umiejscowienie akcji głównie w Australii było wystarczające, aby przyciągnąć moją uwagę, coś znaczy, ponieważ jestem dosyć stronniczy, jeśli chodzi o to. Słyszałem, że _Mission: Impossible II_ jest najniższym punktem serii, co przynajmniej jest zachęcające, ponieważ jeśli cokolwiek później jest o wiele gorsze niż to, nie wiem, czy dam radę dotrzeć do Rogue Nation. Ostateczna ocena: ★½: - Nudne/rozczarowujące. Unikaj, jeśli to możliwe.

Po dość zabawnym Misji Impossible I druga część okazała się być ... okropna. Jakby scenarzyści nie wiedzieli, jak wypełnić 2 godziny akcji, nadmierne użycie heroicznych scen w zwolnionym tempie jest okropne. Prawie potrzebujesz worka na wymioty, jeśli nie zniesiesz zwolnienia co pięć sekund... przez 15 sekund. Jestem zdumiony, że zdecydowali się kontynuować z kolejnymi filmami M:I po tym, ale z drugiej strony, te okazały się o wiele lepsze, nawet jeśli byłoby trudno przebić ten kiepski kawałek gówna z filmu.

Ambrose (Dougray Scott) to był agent IMF z urazą. Jest zdeterminowany, aby zdobyć i uwolnić śmiertelny hybrydowy wirus "chimera" na ulice Sydney, aby mógł podnieść cenę akcji firmy, która wygra jego aukcję na jego zdobycie; i która może produkować antidotum "Bellerophon". To spada na Ethana (Tom Cruise) i jego pomysłową grupę zwykłych ludzi, aby znaleźć sposób na udaremnienie tego spisku. W tym celu rekrutuje bezczelnego złodzieja Nyah (Thandiwe Newton), który ma odgrywać prawdziwy romans z Ethanem, podczas gdy udaje romans z Ambrosem, aby zbliżyć się do niego i poznać jego plany. Na pierwszy rzut oka jest to idealny scenariusz dla tej serii, rodzaj motywu "James Bond" z obfitością lokalnej kinematografii, scen akcji i czasami gadżetów. Niestety jednak Scott nie jest zbyt groźny jako czarny charakter i historia jest naprawdę niedopracowana. Postacie wydają się przechodzić przez niezbyt znaczące dialogi z uśmiechem na twarzy, a John Woo tworzy i odtwarza sceny akcji jakby to był jakiś kreskówkowy film. Standard produkcji jest wysoki, inscenizacja tych scen akcji jest silna i dobrze sfotografowana, ale historia nigdy naprawdę nie nabiera rozpędu i przy ponad dwóch godzinach jest to dość słabe i mdłe wyjście dla niemal wszystkich. Nie dorasta do pięt pierwszemu filmowi.

Ten film ogólnie podąża za wzorcem większości filmów szpiegowskich i akcji, i z pewnością wpisuje się w formułę misji niemożliwej. Nie jestem wielkim kinomanem i zazwyczaj nie zwracam uwagi na subtelne wybory reżyserskie, ale reżyseria w tym filmie była okropna. Ciągłe cięcia na fale, budynki lub inne rzeczy. Ten film nie tylko był antyklimatyczny z finałową sceną walki, która jest źle naklejona i źle zrealizowana. Niektóre z elementów scenografii były fajne, ale ten film przeszedł z typowego filmu szpiegowskiego na bardziej film akcji i nie spełnił obietnicy, jaką dawał nam pierwszy film. Prawdopodobnie najniższy w serii misji niemożliwych.