Mission: Impossible - Ghost Protocol Mission: Impossible - Ghost Protocol

Może to, czego mi brakuje w Misji: Niemożliwe, to doświadczenie wielkiego ekranu. Ponieważ po prostu nie czuję miłości do tej franczyzy. 15 lat od premiery pierwszego filmu i nadal wszystko wydaje mi się trochę niezorientowane i głupie, pomimo tego, jak uwielbiana jest.

To jest prawie tak dobre jak pierwsze wyjście - prawie 20 lat temu - dla "Ethana" (Tom Cruise), który znajduje się po niewłaściwej stronie oceny ze strony rządu USA - pod przewodnictwem "Hunley" (Alec Baldwin) chce rozwiązać IMF. On i "Luther" (VIng Rhames) są w tropie "Syndykatu" - zorganizowania przestępczego, które stanowi realne zagrożenie dla pokoju i bezpieczeństwa narodu i jego organizacji. Współpracując z "Benjim" (Simon Pegg) i "Brandtem" (Jeremy Renner) szybko napotykają na enigmatyczną "Ilsę" (Rebecca Ferguson), która chce pomóc, ale dlaczego? Co teraz następuje, to napięcie reżyserowany thriller z mnóstwem akcji, który zabierze nas dookoła Maroka i Europy, zanim dość trzymające zakończenie intrygi sprawi, że wszyscy będą niepewni, komu mogą zaufać. Christopher McQuarrie zdaje się zdecydował się wrócić do serialu telewizyjnego jako odniesienia, praca zespołowa (nawet od zazwyczaj beznadziejnego Pegga) i fabuła rozwijają się bardziej wiarygodnie i ekscytująco; ma ona bardziej surową i znaczącą historię, a nawet jeśli Cruise wygląda czasem nieco niechlujnie, ta narracja jest po prostu lepsza - to naprawdę jest thriller, a nie tylko kolejny kawałek głośnej rozrywki z gwiazdą na czele. Jak większość filmów, które ukazują zasadę nadzoru Senatu USA, film kontynuuje szydzenie z (nie)kompetencji tego organu, nawet w kwestii przygotowywania porządnej filiżanki kawy; w dialogach jest trochę humoru i film naprawdę przywraca franczyzę na właściwe tory.

Mission Impossible: Ghost Protocol bierze już świetną formułę i ulepsza ją większymi kaskaderskimi sztuczkami, większym rozwojem postaci i rozszerzonym wszechświatem.

To jest moment, w którym franczyza zaczęła świecić. Zachowanie tego samego głównego obsady i pozwolenie im rosnąć naprawdę pomaga filmowi wzbić się. Znajomość, historia i połączenie sprzyjają większej ilości czasu spędzonego w historii i akcji, a mniej przy historii i budowaniu otoczenia. Elementy scenograficzne są fantastyczne, a połączenie między dwoma głównymi męskimi agentami naprawdę sprawia, że ​​to jest przekonująca historia. Ten film uderza we wszystkie punkty, które musi. Ma humor, napięcie i akcję, pozostając wiernym franczyzie Mission Impossible. A kaskaderskie popisy są dokładnie tym, co sprawiło, że ta franczyza stała się długotrwałą jednostką.