Germany, Year Zero Germania anno zero

Jak okropną pozycję pozostawili swoim potomkom obrzydliwi nazistowscy po końcu Drugiej Wojny Światowej. Rossellini ma idealną, obiektywną, prawie dokumentalną malarską rękę w swoim przedstawieniu tego, i mam wrażenie, że tylko ktoś z jednego z przegranych krajów Osi, taki jak on, mógł tak trafnie i głęboko przekazać takie uczucie straty i winy, które prześladowały tych 'ocalałych'. Bardzo smutny film do obejrzenia, ale jednocześnie konieczny i leczniczy. Wyraźnie mój ulubiony z jego prac, obok jego wspaniałych 'Kwiatów Świętego Franciszka'.

Edmund Moeschke ("Edmund") jest znakomity w tej surowej i autentycznie wyglądającej powojennej historii młodego chłopca, który wraz z rodziną boryka się, aby zaradzić w Berlinie po upadku nazistów. Szukanie, skąpienie, zbieranie - wszystko po to, aby utrzymać swojego chorego ojca i resztę rodziny przy życiu i ciepłym posiłku. Obsada jest bardzo dobrze dobrana, a scenariusze - nakręcone zaledwie trzy lata po zniszczeniu przez sojuszników znacznej części miasta - są bardzo wzruszające; fotografia i oszczędny dialog dodają się do delikatnie narastającego poczucia desperacji, które kulminuje w tragedii. Dzieci przynoszą optymizm i nadzieję do historii - ich niewinność jest ogromna, gdy rozpoczynają nowe życie, tak jak zrobiła to reszta Europy w 1948 roku. Zdecydowanie warto obejrzeć.