Blade Runner 2049 Blade Runner 2049

Blade Runner 2049 przyjmuje ogromny cień rzucany przez Blade Runnera 1982, tworząc ogromne zanurzenie w skali i wizji...

W cudownie smutnym świecie detektyw podejmuje smutną próbę związku, ma najbardziej pomysłową scenę seksu, jaką kiedykolwiek sfilmowano, i boryka się z kryzysem egzystencjalnym w trakcie wykonywania swojej pracy. Te elementy, które mogłyby działać jako samodzielna historia, są tak silne, że ten film trzeba zobaczyć. Niestety, film nie zdaje sobie sprawy, że codzienne życie protagonisty jest najlepszą częścią, a zamiast tego skupia się na nadnaturalnej, głupiej fabule mającej na celu połączenie 2049 z oryginałem i przygotowanie kolejnego sequelu, co osłabia to, co w innym przypadku byłoby poruszającą, intymną historią.

Witajcie u bogów science fiction, gdy w końcu nadeszło długo oczekiwane i bogate kontynuowanie _Blade Runnera_. Może powinniśmy pochwalić subtelne geniusz i wizjonera Ridleya Scotta za jego reżyserskie osiągnięcie z 1982 roku, które teraz okazało się jednym z największych futurystycznych thrillerów sci-fi godnych kultowego podążania. **Blade Runner 2049** to film, który zasługuje na kultowy status i jest niezwykłym arcydziełem wyobraźni, intrygi i inteligencji.

Film był w rzeczywistości dość rozczarowujący. Jako film był w porządku, ale jako kontynuacja Blade Runnera był okropny. Były tam pewne fajne żarty i nawiązania, ale ogólnie niska jakość udająca wysoką jakość (był reżyserowany przez Villeneuve'a, więc naprawdę nie powinienem był oczekiwać nic lepszego, jedyną rzeczą, w której jest dobry, jest to, że sprawia, że głupi ludzie myślą, że są mądrzy). Wszystko wydawało się wymuszone i nienaturalne. Fabuła była banalna i pełna klišejów, a wszystko było bardzo przewidywalne. Całkowicie zmarnowana okazja ;^<