Cop Land Cop Land

Szeryf Freddy Heflin (Stallone) to zwykły policjant, który spędza nudne życie w mieście, w którym mieszka. Czas płynie bardzo powoli w cichej małej miejscowości „Cop Land”. Ten masywny szeryf nie robi nic innego, niż kontroluje ruch uliczny i poddaje się swojej uzależnieniu od fliperów. Gdy w mieście wybucha strzelanina, Freddy wraz z pomocą porucznika Moe Tildena (Robert De Niro) wkracza do akcji. Ten krok wydaje się być dużym skokiem dla zatrzymanego w miejscu szeryfa. Dwa kciuki w górę dla Stallonea, że zrzekł się swojego muskularnego ciała, które przez lata utrzymywał, oraz za wybór roli znacznie różniącej się od jego zwykłych bohaterskich/akcyjnych. Stallone wypadł o wiele lepiej w swojej roli w porównaniu do gry w Get Carter lub D-Tox.

Dziwne, że tak długo mi zajęło obejrzenie tego filmu z tak obsadą. Spójrz, _Cop Land_ nie jest najlepszym filmem w filmografii żadnego z zaangażowanych, ale było warto obejrzeć i miły sposób na przerwanie serii złych horrorów, które ostatnio oglądaliśmy. Ostateczna ocena: ★★★ - Podobało mi się. Osobiście poleciłbym ci, abyś mu dał szansę.

Ten film ma naprawdę dobry zespół aktorski, ale suma części naprawdę nie sumuje się do całości. Sylvester Stallone jest lokalnym szeryfem „Freddym”, odpowiedzialnym za policyjną siłę małego miasta - Garrison - niedaleko Nowego Jorku, które jest w dużej części zamieszkane przez jego policjantów. Wiadomości telewizyjne i nasze częste wizyty na cmentarzu szybko demonstrują nam, że bycie policjantem stało się jeszcze bardziej niebezpiecznym przedsięwzięciem. Kto stoi za tym nowym niebezpieczeństwem? Harvey Keitel („Ray”) to szef sierżant, którego wielu uważa za godnego pochwały, ponieważ umożliwił wielu policjantom ucieczkę z Wielkiego Jabłka i osiedlenie się ze swoimi rodzinami w stosunkowo bezpiecznym i pewnym środowisku, ale czy jest naprawdę altruistą, za jakiego się podaje? Śmierć jednego policjanta prowadzi „Tildena” (Robert De Niro) do kierowania wewnętrzną komisją śledczą, ale kiedy ta tajemniczo zostaje zatrzymana przez burmistrza, to na „Freddym” spoczywa obowiązek znalezienia prawdy. W tym filmie jest zbyt wiele postaci, zbyt wiele dialogów i w większości przypadków naprawdę za mało akcji. Rzuca blaskiem na korupcję policji, ale szczerze mówiąc, większość z nich to dość odrażające postacie, które by przypiekły swoim własnym matkom za szybką kasę. De Niro zbyt rzadko pojawia się na ekranie, a Ray Liotta jako „Gary” przestał mnie przekonywać po około dziesięciu minutach. Jeśli to ma być braterstwo, hmm, myślę, że podziękuję.

No, ma prawie wszystkich, którzy naprawdę potrafili grać w latach 90. To jest plus. I Stallone naprawdę świetnie radzi sobie z rolą zaniedbanego nieudacznika otyłego szeryfa małego miasteczka. Rzadko przyjmuje role, które rzeczywiście wymagają od niego gry, więc zawsze jest to szok, gdy widzisz filmy i uświadamiasz sobie, że nie, Sly jest naprawdę znakomitym aktorem. To jeden z tych filmów. To również jeden z tych filmów, które zostają z tobą jako klasyk. Nie jest tak dobrze znany jak Chinatown, ale to ten rodzaj filmu, w którym, gdy o nim zapomnisz, masz szansę go ponownie obejrzeć i znowu uświadomić sobie, jak naprawdę był świetny.