Predator Predator

Od około 1996 roku do około 2009 roku (około 4 do 17 lat dla tych grających w domu), to był mój ulubiony film wszech czasów. Było to pierwsze nielegalne VHS, które kiedykolwiek posiadałem, i prawdopodobnie wpłynęło to bardziej na moją młodość, niż jestem skłonny przyznać. Predator to taki film, który w jakiś sposób zarówno uosabia, jak i przekracza lata 80. Zachęcam każdego, kto nie miał szczęścia nigdy nie widzieć Predatora, aby go obejrzał, tylko po to, aby przeżyć to doświadczenie.

Recenzja filmu: Predator

Schwarzenegger kontra "demon, który czyni trofea z człowieka" w dżunglach Ameryki Łacińskiej

Trwa chwilę, zanim ten film ruszy, ale kiedy już to zrobi, należy do najlepszych akcji przygód z kotem i myszą, jakie kiedykolwiek widziałem. Carl Weathers „Dillon” przekonuje swojego byłego komandosa „Dutcha” (Arnold Schwarzenegger), aby dołączył do niego w niebezpiecznej misji ratunkowej głęboko w dżungli. Gdy tam dotrą, stają się zdobyczą kogoś, czegoś, co ma umiejętności ninja warte śmierci - no, umierają! Powoli i brutalnie są wybierani jeden po drugim, staje się to ostateczną walką o przetrwanie. To jest mój ulubiony film Johna McTiernana. Potrafi dobrze wykorzystać klaustrofobiczne środowisko; praca z kamerą wrażliwą na temperaturę jest skuteczna, a rosnące poczucie zagrożenia, gdy ci zahartowani mężczyźni stopniowo uświadamiają sobie, że są poza swoją strefą komfortu, jest porywające. Napięcie buduje się do zakończenia, które ma nawet pewien stopień honoru. Oczywiście, scenariusz nigdy nie zdobędzie Pulitzera, ani aktorstwo nie oferuje nam interesująco zróżnicowanych czy delikatnych występów. To po prostu film przygodowy z pewną dawką horroru, odrobiną dorosłego/czarnego humoru i całkiem mi się podobało.