Igrzyska śmierci: W pierścieniu ognia The Hunger Games: Catching Fire

Dobrze :3

Niesamowity film!

Nadal nie zgadzam się z ocenami 9 i 10 gwiazdek, ale uważam, że ten film jest nieco lepszy niż pierwszy. Głównym powodem jest fakt, że postać Jennifer Lawrence jest bardziej dojrzała i sprawia wrażenie bardziej pewnej siebie w roli. Już nie jest niedojrzałym, naiwnym i zagubionym dzieckiem. Przynajmniej nie większość czasu. Całe ustawienie jest nadal tak absurdalne jak wcześniej. Jest to głupie i depresyjne tło scenariusza i na pewno nie jest to moja bajka. Ludzie biegający wokół z absurdalnymi fryzurami, makijażem i okazujący poważny brak inteligencji nie poprawiają sytuacji. Rozrywka z tego filmu nadchodzi, gdy gry w końcu się zaczynają. Te części są zdecydowanie lepsze niż w pierwszym filmie. Różne niebezpieczeństwa są dobrze zrobione, efekty są dobre, a na arenie i niebezpieczeństwach jest interesujący ogólny motyw zamiast losowego rzuca nowymi zagrożeniami dla graczy, co wydawało się być strategią w pierwszym filmie. Dla mnie zabawa z tym filmem polega na samych grach. Prawdopodobnie dlatego, że nie podoba mi się reszta fabuły. Depresyjne tło. Nonsensowne i/lub opresyjne zachowanie, podstępne działania itp. itd.

Więcej tego samego.

To jest kontynuacja filmu HUNGER GAMES z roku 2012 i dzieje się w tym samym futurystycznym świecie: postapokaliptycznym świecie, gdzie Imperium, zwanym Panem, narzuciło pokój na ocalałych tylko po to, by przerodzić się w brutalną tyranie. Symbolem tej tyranii są Głodowe Gry, walka gladiatorów, gdzie dozwolony jest tylko jeden "zwycięzca" a reszta wojowników ginie. Aby utrzymać przepływ ofiar, 12 dystryktów Panemu musi co roku dostarczyć nastolatkę i nastolatka do walki, rzekomo jako kara za dziesięcioletnie bunt. Tematem tego filmu są kwestie moralne związane z tym, jak sprzeciwić się takiej tyranii. Katniss Everdeen (Jennifer Lawrence), zdecydowana dziewczyna, która wygrała poprzednie Gry, pragnie zatrzymać ucisk, ale obawia się, że otwarta rewolucja zrani zbyt wiele osób. Istnieje również inna postać (którą nie zidentyfikuję, aby uniknąć spoilerów), która nie przejmuje się ilością osób, które ucierpią, byleby rewolucja posunęła się naprzód. Wielu poddanych Imperium pogodziło się z poddaniem się, aż jakiś mesjański wybawca się pojawi. Tymczasem bezwzględny Prezydent-na-życie Coriolanus Snow (Donald Sutherland) jest zdeterminowany zniszczyć buntowników, zanim się zorganizują. Kto zwycięży? W tym tkwi napięcie. Film posiada wystarczająco efektów specjalnych, aby futurystyczne tło i technologia były wiarygodne, nie przytłaczając filmu. Oprócz Lawrence i Sutherlanda w imponujących antagonistach, film posiada silną obsadę: Woody Harrelson jako sprytny, ale alkoholowy mentor Katniss; Liam Hemworth i Josh Hutcherson jako dwóch chłopców reprezentujących agresywną vs wrażliwą stronę charakteru Katniss; Elizabeth Banks jako miła, ale naiwna kobieta nieświadoma tyranii; zdobywca Oscara Philip Hoffman jako Machiaweliczny doradca Snowa oraz Sam Clafin, Jeffrey Wright i Jena Malone jako znaczący byli zwycięzcy wciągnięci w konflikt. Jedynym prawdziwym mankamentem filmu jest to, że będący częścią ciągłej historii sprawia, że fabuła nie jest rozwiązana na końcu.

Dobry film, obejrzałbym go ponownie i mogę go polecić. To świetna opowieść o przetrwaniu w okropnym środowisku (wspaniale ustawiona, napisana jako okropny świat). Dostajemy całą świetną zabawę, którą dostaliśmy z pierwotnego filmu, a potem dodajemy cały (spoiler) element. To naprawdę to, co czyni film i prowadzi nas do następnego łuku akcji, ale nie będę o tym wspominał. Z Snowem na szałach (dosłownie używając słów dziecinnego szału) bardzo wcześnie można zauważyć, że sam siebie pokonał, to tylko kwestia czasu. Jennifer Lawrence ma wystarczająco dużą osobowość, aby udźwignąć film i robi to z innymi grającymi role wspierające skoncentrowane wokół niej. Było fantastycznie zobaczyć, jak Jena Malone dołączyła, ponieważ czuję, że dodaje coś specjalnego do wszystkiego, w czym się pojawia. Jeśli przetrwasz koncept bitwy royale, to jest dobry film.

Po przetrwaniu 74. Igrzysk Głodowych „Katniss” (Jennifer Lawrence) i jej ekranowy ukochany „Peeta” (Josh Hutcherson) spodziewają się teraz życia w luksusie w swojej wiosce zwycięzców - ale nie, podstępny prezydent „Snow” (Donald Sutherland) ma dla nich inne plany. Po pozbyciu się usług biednego starego Wesa Bentleya, sprowadza Philip Seymour Hoffman („Plutarch”) tworzyć jakąś ligę mistrzów z poprzednimi - jakoby na zawsze wyłączonymi - zwycięzcami, by wrócili na „kwell”. To dobra wymówka, by sprowadzić trochę starej krwi, by pomóc młodym - Jeffrey Wright („Beetee”) zapewne najbardziej zauważalny wśród nich, i mniej więcej powtarzamy niebezpieczne perypetie pierwszego filmu. Tym razem jednak wątki buntu i bardziej współpracującego podejścia do oporu zaczynają się przemawiać; widzimy, jak nasi bohaterowie zaczynają bardziej używać swoich głów, by udaremnić podziałowe cele swojego prezydenta i historia zaczyna nabierać nieco więcej impetu. Niestety, mimo że są ładni; aktorstwo nadal jest bardzo słabe. Lawrence po prostu nie potrafi się ze mną skontaktować, a nowa postać „Finnick” (Sam Claflin) znowu oferuje mnóstwo atrakcyjności dla oczu, ale wciskanie urody do lycry nie czyni go lepszym aktorem. Trzeba przyznać, że nie mają wiele porządnego dialogu do wygłoszenia, ponieważ prawie wszystko to ćwiczenie zaawansowanego CGI. Koniec przynajmniej daje nam obietnicę, że trzecia część tej franczyzy będzie oferować więcej możliwości zróżnicowania tematu trochę, ale jeśli chodzi o to, to nic specjalnego.