David Bowie

David Robert Jones, znany zawodowo jako David Bowie, był angielskim piosenkarzem, kompozytorem i aktorem. Był postacią w muzyce popularnej przez ponad pięć dekad, uważany przez krytyków i muzyków za innowatora, szczególnie za swoją pracę w latach siedemdziesiątych. Jego kariera charakteryzowała się nieustanną zmianą i prezentacją wizualną, jego muzyka i scenografia znacząco wpłynęły na muzykę popularną. W ciągu swojego życia sprzedano około 140 milionów jego płyt na całym świecie, co czyni go jednym z najlepiej sprzedających się artystów muzycznych na świecie. W Wielkiej Brytanii otrzymał dziewięć certyfikatów platynowych albumów, jedenaście złotych i osiem srebrnych, wydał jedenaście albumów numer jeden. W USA otrzymał pięć certyfikatów platynowych i siedem złotych. W 1996 roku został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame. Urodzony i wychowany na południu Londynu, Bowie zainteresował się muzyką już jako dziecko, ostatecznie studiując sztukę, muzykę i dizajn przed rozpoczęciem profesjonalnej kariery muzycznej w 1963 roku. “Space Oddity” stała się jego pierwszym utworem w pierwszej piątce listy UK Singles Chart po premierze w lipcu 1969 roku. Po okresie eksperymentowania powrócił w 1972 roku w czasach glam rocka ze swoim efektownym i androgynicznym alter ego Ziggy Stardust. Postać ta była wspierana sukcesem jego singla “Starman” i albumu The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars, który przyniósł mu ogromną popularność. W 1975 roku styl Bowiego zmienił się radykalnie w kierunku dźwięku, który określił jako “plastikowe soul”, z początku odstraszając wielu jego brytyjskich wielbicieli, ale przyniósł mu pierwszy znaczący sukces w USA z singlem numer jeden “Fame” i albumem Young Americans. W 1976 roku Bowie zagrał w kultowym filmie The Man Who Fell to Earth i wydał album Station to Station. W kolejnym roku jeszcze bardziej zaskoczył oczekiwania muzyczne albumem Low (1977), pierwszym z trzech współprac z Brianem Eno, które później znane były jako Trylogia Berlińska. Nastąpiły albumy Heroes (1977) i Lodger (1979); każdy album znalazł się w pierwszej piątce w Wielkiej Brytanii i otrzymał trwałe uznanie krytyków. Po niejednolitym sukcesie komercyjnym pod koniec lat 70. Bowie miał hity numer jeden w Wielkiej Brytanii w 1980 roku z singlem “Ashes to Ashes”, albumem Scary Monsters (and Super Creeps) oraz “Under Pressure”, współpracą z Queen z 1981 roku. Następnie osiągnął swój szczyt komercyjny w 1983 roku z albumem Let's Dance, którego tytułowy utwór znalazł się na czele list przebojów zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i w USA. Przez całe lata 90. i 2000. Bowie kontynuował eksperymentowanie ze stylami muzycznymi, w tym industrialnym i jungle. Bowie kontynuował również karierę aktorską; jego role obejmowały Majora Celliersa w Merry Christmas, Mr. Lawrence (1983), Króla Goblinów Jaretha w Labyrinth (1986), Poncjusza Piłata w The Last Temptation of Christ (1988) oraz Nikole Teslę w The Prestige (2006), wśród innych filmowych i telewizyjnych występów i cameo. Przestał koncertować po 2004 roku, a jego ostatnim występem na żywo był udział w imprezie charytatywnej w 2006 roku. W 2013 roku Bowie powrócił po dziesięcioletniej przerwie w nagrywaniu z wydaniem albumu The Next Day. Pozostał aktywny muzycznie aż do swojej śmierci na raka wątroby dwa dni po premierze swojego ostatniego albumu, Blackstar (2016).