Pearl Pearl

Pearl to świetne studium postaci, które zagłębia się w stawki, jakie jednostka podejmie, aby osiągnąć sukces. Nie ma wątpliwości, że głównym pytaniem, które ludzie zadadzą, jest, czy dorównuje X? Choć uważam, że to dobry film, którego bardzo się cieszyłem, nie prześciga swojego poprzednika i to jest w porządku. Są to dwa zupełnie różne filmy, ale doskonale realizują swoje cele. Ten film to tekstowa definicja powolnego płomienia. Film ciągnie się i nieustannie buduje napięcie, kiedy widz wie, jaki będzie ostateczny wynik tego tragicznego filmu, ale wciąż pozostaje zablokowany, aby zobaczyć, jak to się rozwinie. Bardzo podobał mi się pierwszy akt, przedstawienie postaci było fantastyczne, a widz nawiązuje natychmiastowe połączenie z Pearl. Ale drugi akt ciągnie się nieco bardziej, niż bym chciał, ale w momencie, gdy staje się nudny, trzeci podnosi tempo i dostarcza satysfakcjonujące zakończenie. Mia Goth jest absolutnie fantastyczna w tym filmie. Jest solidny sześciominutowy monolog, w którym tylko ona gra z całym zaangażowaniem. Jeden ujęcie, jedna kamera i jakoś udało jej się całkowicie mnie zahipnotyzować. Z X i Pearl zrobiła furorę na scenie, nie mogę się doczekać, dokąd jej kariera się uda. Ogólnie rzecz biorąc, ten film jest świetny, ale należy mieć pewne oczekiwania, kiedy się do niego podejdzie. Nie będzie to pełne akcji jak poprzednik, ale te elementy są wplecione i dobrze współgrają z ogólnym filmem. Jeśli podobał ci się X, na pewno obejrzyj to.

Pearl może być prequelem do filmu X, ale Ti West zamienił ten horror w niesamowicie kompleksowe studium postaci reprezentowanej - i współautorowanej (!) - przez Mie Goth. Nowa gwiazda gatunku horroru pogłębia protagonistkę Pearl, eksplorując jej ogromne pragnienia spełnienia marzenia stania się czymś więcej niż zwykłą dziewczyną z farmy, włączając w to fascynujący monolog prawie dziesięciominutowy, gdzie surowa, szalona, całkowicie autentyczna emocja postaci przenika w fascynujący sposób. Dodatkowa wdzięczność za efekty praktyczne i fakt, że praktycznie cały film jest nakręcony w szerokim świetle dziennej porze. Sekwencje z krwią stają się nieco powtarzalne, a narracja nie unika swojej przewidywalności, będąc ogólnie mniej porywającym filmem niż jego poprzednik.

Mimość dość charakterystycznego wysiłku Mii Goth w roli tytułowej postaci, nie byłem zbyt pod wrażeniem tego filmu. Mieszka na farmie podczas gdy jej młody mąż walczy na Sommie. Dzieli swoje życie z niemiecką, dość autorytarną matką "Ruth" (Tandi Wright) i jej głęboko niepełnosprawnym ojcem, który nie potrafi mówić i który całkowicie zależy od tych dwóch kobiet. „Pearl” pragnie uciec. Podczas jednej z okazjonalnych wizyt w mieście po laudanum dla swojego ojca spotyka lokalnego projekcjonistę (David Corenswet), który pokazuje jej (dość pikantny) film i sugeruje, że może nowe życie mogłoby być jej. Tymczasem jej życie na farmie staje się nie do wytrzymania, a jej opcje ucieczki prowadzą ją do wniosku, że może być potrzebna drastyczna akcja - plan, który jest przypadkowo uruchomiony po konfrontacji z jej matką. Jest to całkiem oglądane, ale również całkiem zapomniane. Historia jest słaba i cienka, a chociaż fotografia jest atrakcyjna, cała rzecz po prostu nie zapala się we mnie. Brakuje tu grozy. To nie jest film grozy - to film o psychicznie chorej dziewczynie, która oferuje nam kilka łagodnie zabawnych scenariuszy, które szybko wygasają, podobnie jak fabuła przed zakończeniem, które głośno i stanowczo krzyczy o kontynuację. Z pewnością nie trzeba tego oglądać na ekranie kinowym.

Będę robił łączną recenzję dla dwóch filmów, "X" i "Pearl". Po zobaczeniu wysokich ocen, jakie otrzymały oba filmy zarówno od ogółu jak i od krytyków, jestem zaskoczony tym, co naprawdę czyni dobry film. Zacznijmy od "X", filmu, który uznałem za absolutnie beznadziejny. Film krąży wokół pornografii zamiast spójnej fabuły, co skutkuje rozczłonkowanym i okropnym doświadczeniem oglądania. Kinematografia, aktorstwo, opowiadanie historii i scenariusz były wszystkie poniżej normy, a jednak krytycy niewytłumaczalnie go chwalili. Próba podniesienia wartości filmu z Jenną Ortega nie powiodła się, ponieważ miała minimalny czas ekranu wśród nadmiernego męskiego i dorosłego nagiego ciała, co czyni go nieodpowiednim dla ogólnego oglądania. Ten film najlepiej jest oglądać prywatnie, nie polecam go w ogóle. Przechodząc do "Pearl", byłem równie rozczarowany, ponieważ również opierał się głównie na tematach seksualnych. Film wziął dziwny zwrot, kulminując w scenie, która sprawiła, że wyszedłem z kina w niezrozumieniu. Zadziwiające jest widzieć, jak te filmy zdobywają uznanie, zwłaszcza gdy występy takie jak Mia Goth są niewystarczające. Wydaje się, że obecnie nacisk kładzie się bardziej na podniecanie niż na prawdziwe opowiadanie historii. Czekając na werdykt trzeciego filmu, wydaje się, że świat może być bardziej zainteresowany zaspokajaniem niż znaczącymi narracjami.