Oszukać Przeznaczenie 2 Final Destination 2

Kimberly Corman ma przerażającą wizję, że wielka katastrofa na autostradzie pochłonie jej życie i życie jej przyjaciół. Blokując wejście swoim samochodem, Kimberly patrzy z przerażeniem, jak katastrofa się rozgrywa, ratując tym samym swoje życie i życie ludzi w kolejce za nią. Ale śmierć nie jest zadowolona i przychodzi, aby zażądać śmierci wszystkich tych, którzy powinni byli zginąć w katastrofie. Aby kontynuacja naprawdę dobrze działała, musi wprowadzić coś nowego, w przeciwnym razie po co robić kontynuację, co nie? Twórcy filmu Ostatni przystanek 2 postanowili użyć podstawowej tej samej formuły jak w bardzo przyjemnym pierwszym filmie, dodając więcej czarnego humoru do szalonego planu śmierci. Rozpoczynając od dość strasznej katastrofy na autostradzie, FD 2 zabiera nas w podróż, podczas której różni ludzie giną w różny i okrutny sposób. Fabuła pozostaje taka sama jak w pierwszym filmie, chociaż scenarzyści Bress i Gruber myślą, że są złożeni, tworząc ten wątek w oryginalną historię, ale w końcu to tylko diabelnie nonsensowny i zabawny obraz. Ali Larter wraca po raz drugi, dołączając do niej grupa aktorów czekających na śmierć, co jest całkowicie w porządku dla fanów gatunku.

Solidne kontynuacja, być może trochę lepsza niż pierwszy film. Pierwszy film "Ostatnie przeznaczenie" z 2000 roku był dość innowacyjnym filmem o martwych nastolatkach w tym, że zabójcą był sam Śmierć, Grim Reaper, jako niewidzialna duchowa obecność. Grupa ludzi, głównie młodych, ucieka od wielkiej tragedii dzięki przeczuciu jednego z nich, a reszta filmu opowiada o tym, jak Grim Reaper systematycznie zabija tych, którzy oszukali Śmierć różnymi kreatywnymi sposobami, zwykle zaangażowanych w mało prawdopodobną reakcję łańcuchową. Otwierającą tragedią w pierwszym filmie była katastrofa lotnicza; w tym drugim filmie z 2003 roku jest to okropna masowa kolizja na autostradzie; w trzecim jest to wypadek na kolejce górskiej i tak dalej. Obecnie w serii jest pięć filmów i wszystkie opowiadają tę samą podstawową historię z różnymi postaciami i pewnymi niuansami; wszystkie są na tym samym wysokim poziomie technicznego filmowania. Czy wolisz jeden czy drugi, zależy od tego, czy podoba ci się obsada i sekwencje śmierci (oraz lokalizacje), ponieważ poza tymi czynnikami są one w zasadzie takie same, chociaż piąty film wprowadza interesujący nowy zwrot akcji (ofiara Śmierci może znaleźć zamiennik). Ali Larter powraca jako drugoplanowa protagonistka, podczas gdy A.J. Cook przejmuje rolę „ostatniej dziewczyny”. Keegan Connor Tracy również ma znaczącą rolę w żeńskim dziale, podczas gdy Sarah Carter ma mniejszą rolę. Chociaż jest to jakościowy wybór kobiet, twórcy mogliby zrobić z nimi więcej. Na przeciwnej stronie spektrum płci występuje Michael Landes jako patrolant stanowy. Jonathan Cherry, Terrence 'T.C.' Carson i James Kirk również są obecni. Ich znaczenie dla historii jest w tej kolejności. Tymczasem Tony Todd pojawia się po raz drugi z czterech w serii jako zakład pogrzebowy, który z ciekawością wie więcej, niż powinien. Faktycznie ten bardziej mi się podoba niż pierwszy, ale podobnie jak tamten film, druga połowa nie jest tak silna jak pierwsza. Czy ostatnia scena ma być straszna? Bo mnie rozśmieszyła. Film trwa 1 godzinę i 30 minut i został nakręcony w okolicach Vancouver, Kolumbia Brytyjska, w tym Campbell River (chociaż wydarzenia mają miejsce w okolicach Nowego Jorku). OCENA: B/B-

To jest moja najmniej ulubiona część serii. Główna postać mnie w niej nie przekonuje. Sceny śmierci były fajne, ale film był tylko taki sobie.

Film Final Destination 2 trzyma się tej samej formuły co pierwsza część, utrzymując tajemniczą atmosferę i nieuchronny los w centrum swojej fabuły. Akcja rozpoczyna się ogromnym, dobrze wykonanym sekwensem wypadku, który przygotowuje grunt dla kolejnej rundy losu, grającego swoją zakręconą grę. Pomimo tego, że koncept pozostaje interesujący, scenariusz nie zagłębia się głębiej w lore, tracąc okazję do rozwinięcia tego, co sprawiło, że oryginał był tak intrygujący. Reżyseria utrzymuje tempo w solidnym tempie, balansując napięcie z czarnym humorem, a kinematografia świetnie oddaje brutalność zabójstw za pomocą sprytnego kadrowania i efektów.