Civil War Civil War

Civil War potwierdza fascynującą zdolność Alexa Garlanda do tworzenia znaczących narracji, które prowokują głębokie dyskusje, poza jego niezachwianym zaangażowaniem w tematy i postacie, nie wpadając w moralizatorskie postawy. Film, który przekracza granice polityczne, skupia się na wojennym dziennikarstwie, moralnych dylematach, przed którymi stają ci, którzy ryzykują życiem, aby opowiadać historie, których nie można ignorować, oraz na osobistej transformacji niezbędnej do wykonania tak niehumanitarnej zadania. Złożoność postaci i mrożąca krew w żyłach intensywność kinematografii i produkcji dźwięku przyczyniają się do potężnie angażującego, wielokrotnie szokującego doświadczenia audiowizualnego.

Rewelacyjny film! 'Civil War' to prawdziwa gratka od początku do końca, wszystko mi się podobało. Film ma interesującą historię, która jest opowiedziana doskonale. Najbardziej podobał mi się design dźwięku, który jest wybitny; dosłownie od pierwszych sekund po czarnym napisie BBFC. Tempo jest absolutnie idealne, koniec nadchodzi tak szybko; prawdopodobnie dlatego, że byłem zainteresowany. Obsada robi świetną robotę. Oczywiste uznanie należy się Kirsten Dunst, Wagnerowi Moura i Stephenowi McKinleyowi Hendersonowi, wszyscy są świetni. Ale moim osobistym faworytem jest Cailee Spaeny, jaki wspaniały występ od niej! Wciągające do oglądania. Gorąco polecam. Już teraz bardzo chcę go obejrzeć ponownie.

Film, chociaż osadzony w kontekście konfliktu zbrojnego, odchyla się od tradycyjnego motywu wojennego, skupiając się na wojennych fotoreporterach, promując perspektywę pracy takich profesjonalistów. Poprzez serię małych scen reżyser stara się skomponować portret działań tych profesjonalistów na polu bitwy, nie deklarując powodów wojny ani identyfikując zaangażowanych stron.

Mimo swoich pretensji Civil War jest w zasadzie dziełem pochodnym, wypełnionym oblicznie niepokojącymi wizualiami i przemocą w ekspozycji. Rozwój postaci i działająca historia są w dużej mierze nieobecne w Civil War. To jest droga wypełniona ekspozycją z piekła rodem, z nihilistycznym celem, która prowadzi do przewidywalnego zakończenia. To naprawdę nie pozostawia zbyt wiele dla widza do wyniesienia z tego filmu. Film, który powinien mieć wiele do powiedzenia, zamiast tego jest zauważalnie cichy. Być może jest to reakcja na klimat podziału i strachu, który obecnie panuje w USA? Mówiąc to, dlaczego robić film o czymś kontrowersyjnym, jeśli nie masz nic kontrowersyjnego do powiedzenia? Podsumowując, ten film naprawdę musiałby być bardziej wymagający, nawet jeśli oznacza to przedstawienie przeciwstawnych perspektyw. Zamiast tego nie uraża nikogo (co jest obecnie normą) mówiąc niewiele albo nic, co miałoby realne znaczenie.