Król Skorpion The Scorpion King

Kiedy _The Scorpion King_ po raz pierwszy pojawił się w '02, trudno byłoby sobie wyobrazić, że między tą franczyzą a jej poprzednikami (_The Mummy_ & _The Mummy Returns_), to właśnie _The Scorpion King_ będzie kontynuował życie w kolejnej dekadzie. Chociaż może być to mniej szokujące wiedząc, że wydarzyło się _Tomb of the Dragon Emperor_. _Scorpion King_ dostarcza niewielką dawkę zabawy, jaką mógłby być, choć nie mogę się oprzeć myśli, jak niesamowite byłoby to, gdybyśmy dostali Rocka na poziomie _Szybcy i wściekli_ grającego Mathayasa. Ostateczna ocena: ★★ - Miał kilka rzeczy, które mi się podobają, ale słaby produkt końcowy.

Wyrastający z "Powrotu mumii" ten raczej sztywny i powolny dramat opowiada historię "Mathayusa" (Dwayne Johnson) - akadyjskiego wojownika z starożytnego Mezopotamii - który próbuje obalić tyranicznego króla "Memnona" (Steven Brand), który panuje przy pomocy czarodziejki potrafiącej przewidywać przyszłość (Kelly Hu w najlepszym wcieleniu Jane Seymour). Ten film jest tak schematyczny, że pozostawia niewiele miejsca dla wyobraźni. Czasami pojawia się humor, ale nie jest subtelny. To wszystko jest po prostu pojazdem akcji dla gwiazdy, który wygląda dobrze, ale ma niewiele więcej do zaoferowania nikomu.

'The Scorpion King' to nie jest film, który należy traktować poważnie, ale z perspektywy czystej rozrywki uważam, że miło go oglądałem. Był to, przynajmniej dla mnie, dość przyjemny 90-minutowy seans, w którym akcja była dobrze rozłożona. Obsada również jest dobra. Dwayne Johnson nie jest tu najlepszym aktorem pod względem sposobu wypowiadania kwestii i innych rzeczy (jego gra aktorska poprawiła się od tego czasu), ale myślę, że rekompensuje to spełnianiem wymagań fizycznych. Michael Clarke Duncan, Kelly Hu, Grant Heslov i Bernard Hill to osoby, które mi się podobały. Steven Brand jest jedynym aktorem, który mnie nie przekonał podczas oglądania. Uważam, że jego postać Memnona jest na granicy akceptowalności, ale jednocześnie uważam go za najsłabsze ogniwo. Efekty specjalne wydają się być minimalnie wykorzystane (przynajmniej w porównaniu do oryginałów) - to plus. Zawsze mnie fascynuje, gdy dowiaduję się o tego typu franczyzach, po prostu dlatego, że trudno mi uwierzyć, że mogą wyprodukować pięć części i żadna z nich nie trafiła do mojej świadomości - aż do teraz, oczywiście. Chętnie się zapoznam z nimi, nie ma co do tego wątpliwości.