Indiana Jones i ostatnia krucjata Indiana Jones and the Last Crusade

Indiana Jones i Ostatnia Krucjata. Indiana Jones łączy siły ze swoim ojcem, aby spróbować odnaleźć Święty Graal. Coś, co również bardzo interesuje nazistów. W 1988 roku Steven Spielberg głęboko angażował się w realizację filmu Rain Man, wszystkie myśli o Indianie Jonesie poszły na bok z ostro ocenianą częścią dwa, Świątynia Zagłady. Wkracza George Lucas, aby uprzejmie przypomnieć Spielbergowi, że mieli umowę na zrobienie kolejnego filmu z Indianą Jonesem. Spielberg niewątpliwie się poddał i pokornie oddał swoją pracę na Rain Manie Barry'emu Levinsonowi, który natychmiast zdobył Oscara za film. Można przypuszczać, że Spielberg był prawdopodobnie zirytowany w tym okresie, ale nie musiał się obawiać, ponieważ Ostatnia Krucjata zapewniła bardzo potrzebny sukces nie tylko jemu (po Imperium słońca), ale także Lucasowi (Wierzba) i Harrisonowi Fordowi (Frantic). Wspominam o przygotowaniach do tego filmu, ponieważ to wyjaśnia wiele rzeczy, dlaczego film jest praktycznie powtórzeniem przygód Poszukiwaczy Zaginionej Arki, co niektórzy krytycy uważają za nie do wybaczenia. Jednak Ostatnia Krucjata nadal jest niezwykle przyjemnym filmem przygodowym, Spielberg udowodnił, że nadal potrafi zrobić popcornową ucztę. Korzystając z formuły Poszukiwaczy i odsuwając się od mrocznych ozdób Świątyni Zagłady, Ostatnia Krucjata jest w rzeczywistości najprostszym filmem z trzech, ale mimo to, dzięki błyskotliwej obsadzie, staje się najbardziej rozrywkowym z oryginalnej trylogii. Czy jest lepszy niż Poszukiwacze? Oczywiście, że nie, ale pozytywnie pędzi z iskrzącymi dialogami i agendą cliffhangera jak filmy przygodowe z przeszłości. Wchodzi Sean Connery jako Dr. Jones Senior i jest to trumf filmu, ponieważ wspaniała interakcja i oczywista harmonia z Fordem (zimny jak ogórek) są widoczne dla wszystkich. To właśnie to napędza film przez bardziej zwyczajne i wypełniające sekwencje, prezentując dwóch najlepszych sprytnych profesjonalistów z troską i zrozumieniem dla ich rzemiosła. Obsadzenie Alison Doody jako głównej kobiety to słabe posunięcie, wystarczy spojrzeć na jej późniejszą karierę po Krucjacie, aby zobaczyć, że nie była gotowa na tę rolę. Bonusem jest prolog z Riverem Phoenixem, Phoenix jako młody Indiana toruje drogę dla żywotnej ścieżki, którą Krucjata podąża, jednocześnie dając nam miłą odskocznię od której możemy rozpocząć przygodę. Film kosztował 48 milionów dolarów, a zarobił 474 171 806 dolarów na całym świecie, to dużo ludzi, którzy ewidentnie byli zadowoleni z Poszukiwaczy Zaginionej Arki 2! I z radością zaliczam się do tej liczby. 9/10

Bardzo przypomina _Raiders_. Ale to był świetny film, więc to nie jest zły plan.

Dobry film, chętnie obejrzę ponownie i mogę go polecić. Harrison Ford ponownie świetnie gra jako Indiana Jones, ale zawsze miło jest zobaczyć, jak w akcję angażuje się także Sean Connery, choć jest bardzo pasywny w scenach akcji. Trochę niefortunne jest dużo flashbacków, ale zawsze lepsze niż tworzenie filmu o pochodzeniu Indiana Jonesa, by wyjaśnić jego stylową garderobę i fobię wobec węży. Film ma jakościową towarzyszkę, zabawną postać poboczną, ale znowu mamy do czynienia z nazistami jako złoczyńcami. Jest to prawie tylko podkreślenie absurdalnych długości, do jakich nazistowskie Niemcy sięgali, szukając dziwnych źródeł: okultyzmu („Hellboy”), artefaktów i dochodzeń w sprawie kontaktu z obcymi. To powrót do jakości, film przypomina bardziej poważną atmosferę pierwszej części i koncentruje się na dramatycznie dobrym filmie przygodowym z akcją. To mój ulubiony film z serii.

Indiana Jones i Ostatnia krucjata przyjmuje zmianę tempa prawdopodobnie dlatego, że twórcy uznali, że "Indiana Jones i Świątynia Zagłady" (1984) jest zdecydowanie zbyt mroczna (a być może całkowicie nie do przyjęcia w niektórych kręgach) dla większości widzów, którzy zachwycili się ekscytującym pełnym ryzyka "Poszukiwaczem Zaginionej Arki" (1981). Obecna wyprawa jest o wiele bardziej przyjazna dla widzów i znakomicie odnajduje delikatną równowagę, aby stworzyć zawrotną mieszankę emocji, która prowadzi do bezdechowego wiru przygody podczas dwugodzinnej akcji. Steven Spielberg jest zdecydowanie w niesamowitej formie, gdy zręcznie układa znakomicie zrealizowane sceny akcji za sceną akcji. Wykorzystuje także czołg w podobny sposób, jak zrobił to z łodzią "Orca" w przełomowym filmie "Szczęki" (1975), i bez trudu znajduje pozornie niewyczerpane źródło nowych kątów kamery, aby uchwycić każdą sekundę rozgrywającej się i szybko zmieniającej się akcji.