Alison Doody

Alison Doody (ur. 11 listopada 1966 r.) to irlandzka aktorka i modelka. Jest najmłodsza z trójki dzieci. Ukończyła edukację w klasztorze, gdzie zapałała pasją do sztuki. Później studiowała na Narodowym Kolegium Sztuk Pięknych w Dublinie, ale odeszła, ponieważ brakowało jej motywacji i postanowiła wziąć sobie rok przerwy, aby się nad tym zastanowić. Tymczasem, siedząc w kawiarni ze znajomymi, została zaczepiona przez fotografa, który zapytał, czy nie byłaby zainteresowana byciem modelką. Myśląc, że może zarobić trochę dodatkowych pieniędzy, odpowiedziała twierdząco. Modelowanie okazało się zarówno zabawne, jak i dochodowe, i wkrótce zajęła się tym profesjonalnie. Jej kontrakty modelingowe zaprowadziły ją do pracy komercyjnej, która zabierała ją dookoła świata. Pewnego dnia reżyser castingu zauważył jej pracę i zaproponował, aby spróbowała zamiast tego aktorstwa. Została wysłana do Londynu w wieku 19 lat, gdzie szybko zdobyła rolę w nowym filmie o Jamesie Bondzie, Zabójczy widok (1985). Tak bardzo polubiła aktorstwo, że postanowiła podążać w tę stronę w swojej karierze. Po swoim pierwszym filmie zagrała kilka dramatów telewizyjnych w Londynie i w Dublinie, ale jej wielki przełom nadszedł, gdy została obsadzona jako austriacka uwodzicielka dr Elsa Schneider w filmie Indiana Jones i ostatnia krucjata (1989). Wyraźnie zrobiła ogromne wrażenie na Stevenie Spielbergu i George'u Lucasie, którzy pokochali jej wielki poczucie humoru i wygląd Grace Kelly. Po Indiana Jonesie, który wprowadził ją do Hollywoodu i Stanów Zjednoczonych, została wybrana na zastąpienie Cybill Shepherd jako rzeczniczka L'Oréal. Następnie zagrała kilka filmów klasy B w Stanach Zjednoczonych, ale w pewnym momencie poczuła, że tęskni za Irlandią zbyt bardzo, więc wróciła do Dublina. W 1994 roku odłożyła swoją karierę na bok, aby spędzić więcej czasu z dziedzicem mediów Gavinem O'Reillym, z którym spotykała się od dwóch lat. W 1996 roku wzięli ślub, a później mieli dwoje dzieci. W 2002 roku poproszono ją o cameo w komedii Michaela Caine'a Aktorzy (2003), i tam odzyskała zapał do przemysłu filmowego. Następnego lata zagrała w Allan Quatermain et la pierre des ancêtres (2004) u boku Patricka Swayze, i to wtedy cała machina ruszyła znowu. W 2005 roku rozwiodła się z mężem i postanowiła ponownie rozkręcić swoją zatrzymaną karierę, ale szybko zdała sobie sprawę, jak trudno jest przerwać w ten sposób w ten rodzaj biznesu po raz drugi, zwłaszcza po dziesięciu latach z dala od kamery. Ostatnio pojawiła się w krótkim filmie Walka Benjamina (2005), w reżyserii nowicjusza Jamesa Breese'a, i zagrała w znanym brytyjskim serialu Zbrodnie śpiących (2000). W ostatnim wywiadzie powiedziała, że cieszy się, że znów aktuje, ale dodała, że nie jest skłonna akceptować czegokolwiek tylko po to, aby pracować. Jest zdeterminowana, aby znaleźć odpowiednią rolę, ale chce też robić różne rzeczy: „Mam dosyć grania w nikczemną nazistkę. Chciałabym zrobić coś naprawdę ekstremalnego.“