[REC] [REC]

REC to genialny zombie horror! REC to jeden z najlepszych filmów znalezionego materiału i zombie wszechczasów. Panika, chaos i strach, który rośnie i rozprzestrzenia się przez mały budynek mieszkalny, gdy mieszkańcy stopniowo padają jeden po drugim na plagę zombie, jest niesamowicie napięty i wiarygodny. REC zaczyna się powoli, ale wykładniczo rośnie w kierunku krwawego szału, przy czym przerażone postacie z desperacją walczą o przetrwanie. Ten niskobudżetowy horror należy do galerii sławy za kreatywność i geniusz w tym gatunku. Wiele lat temu widziałem amerykański remake, Kwarantanna, który jest bardzo podobny do tego filmu, ale REC prześciga Kwarantannę oryginalnością i francuską serią 3 innych filmów. Każdy fan zombie albo horroru powinien natychmiast dodać ten film do swojej listy do obejrzenia!

"Ángela" (Manuela Velasco) to nachalna telewizyjna reporterka, która razem ze swoim kamerzystą "Pablo" (Pablo Rosso) przygotowuje materiał o lokalnych przystojnych strażakach. Kiedy zostają wezwani na nagłą potrzebę, towarzyszą załodze, ale po przyjeździe znajdują się w przerażającym zamknięciu, ponieważ szalejący pożar nie jest ich największym zagrożeniem. Wydaje się, że jest tam także coś, co ma głód, a ten głód rozmnaża kolejny głód... Jest to sfilmowane z perspektywy kamery i ma wiele elementów z filmu "Blair Witch" (1999) - i tu straciłem zainteresowanie. Intensywność fotografii w ciemnych i wijących się korytarzach tego rozległego bloku mieszkalnego działa całkiem nieźle przez około dziesięć minut, potem histeryczna gra aktorska, ciągłe krzyki i nadmiar ketchupu tylko sprawiły, że pomyślałem, że nie mieli budżetu ani wyobraźni, aby stworzyć coś innego czy zapadającego w pamięć. Jeśli celem Velasco było sprawić, żeby publiczność intensywnie nie znosiła jej postaci, to trafiła w dziesiątkę, a gdybym był jednym z drużyny strażackiej próbującej ratować życie wśród jej coraz bardziej irytujących histeryków, chętnie bym ją poświęcił ich oprawcom. Film nie zwleka, ale nawet przy zaledwie osiemdziesięciu minutach byłem zmęczony jego powtarzalnością. Nie dla mnie, przepraszam.