Harry Potter i Książę Półkrwi Harry Potter and the Half-Blood Prince

Hormony ponad ekscytacją, gdy część szósta to tylko przystawka przed podwójnym zamknięciem.

Siódma część, przystawka. Kiedy zbliża się ostateczna bitwa między dobrem a złem, Harry, Hermiona i Ron uczą się ważności artefaktów Zbrodniarzy z Azkabanu, podczas gdy szukają "Horcruxes" aby powstrzymać coraz silniejszego Voldermorta i jego armię. Film Zbrodnie śmiertelne 1 wspaniale przygotowuje grunt dla finalnej części serii, ale jednocześnie nie jest zbyt zabawny i mógłby stanowić część większej całości. Zbyt wiele scen ciągnie się i przeciąża film eksponatami i wypełnieniem, co przeciąga film na niemal dwie i pół godziny. Nowe postacie jak Rhys Ifans, Peter Mulan i Bill Nighy są mile widziane, ale niestety niewystarczająco wykorzystane. Napięcie jest wysokie, a magiczne momenty są świetne, ale ciągnący charakter filmu sprawia, że jest to tylko przystawka do czegoś na pewno większego i lepszego.

Ma dobrą jakość jak _Zakon Feniksa_, ale potrafi się od tego filmu odseparować poprzez scenariusz, który nie jest gówno.

Harry Potter i Książę Półkrwi może być najbardziej dojrzałym filmem serii z fantastycznym rozwojem postaci, ale kosztem akcji i nieco wolnego tempa. Początek filmu cierpi na to, co cierpi wiele z tych filmów, gdzie widz jest zabierany z miejsca na miejsce, bez żadnego wyjaśnienia. Czasami jest trudno za tym nadążyć, ale to jest ofiara, która niestety musi zostać dokonana przy adaptacji długiego powieści na film pełnometrażowy. Pomimo tego, że jest to najwolniejszy film serii, wykonuje ogromną pracę przy przygotowaniu epickiego finału. Od wprowadzenia Horcruxów po kilka scen z przeszłością Voldemorta, widz otrzymuje mnóstwo informacji tła ujawniających szczegóły z poprzedniego filmu, co tworzy bardziej spójną strukturę fabuły. Książę Półkrwi skupia się bardziej na powrocie do Hogwartu i aspekcie lekcji, co bardzo mi się podobało. Profesor Horace od Jima Broadbenta był świetnym dodatkiem, a jego połączenie z Potterem jest tak płynne, z pewną pomocą z podręcznika Księcia Półkrwi. Harry nie tylko ma świetną chemię z profesorem Horacem, ale jego relacja z Dumbledorem kwitnie, a jego szacunek dla dyrektora jest fascynujący. Było świetnie zobaczyć, jak ci dwaj wreszcie zaczynają współpracować i sobie ufać. Wcześniej Harry zawsze trzymał informacje lub Dumbledore mówił Harry'emu, żeby nie przejmował się, ale w końcu są na tej samej stronie, i było świetnie to zobaczyć. To połączenie ogromnie pomaga w końcowych scenach filmu. Próby, którym są poddawane te dwie postacie, są ogromne, ale zaufanie Harry'ego do Dumbledore'a jest pokazane w bardzo niekomfortowej scenie, w której Dumbledore zmusza do wypicia jakiegoś trucizny. Ten bój kulminuje w niesamowicie wpływowym finale z Dumbledore'em, który niestety umiera z rąk Snapa. Były tam fantastyczne chwile postaci między Snapem i Malfoyem, a światło wewnątrz obu z nich jest zasygnalizowane w tej końcowej scenie. Śmierć Dumbledore'a jest odczuwalna nie tylko przez uczniów Hogwartu, ale także przez widzów. Jest to jedna z najbardziej efektywnych śmierci w serii ze względu na czas, jaki widzowie spędzili z postacią, w przeciwieństwie do śmierci Siri Blacka w poprzednim filmie. Ogólnie rzecz biorąc, ten film jest powolny i może nieco się dłużyć. Ale są tu świetne chwile postaci i rozwinięcia fabuły, które sprawiają, że jest to fantastyczny początek końca serii.