Harry Potter i Insygnia Śmierci: Część II Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 2

To jest jakość przekonań decyduje o sukcesie, a nie liczba wyznawców. Tak więc oto jest 8. i ostatnia odsłona serii filmowej, która trwała 10 lat i razem trwa prawie 20 godzin. Kontynuujemy śledzenie Harry'ego, Hermiony i Rona, gdy szukają pozostałych Horcruxów, które uczynią złego Lorda Voldemorta zwykłym śmiertelnikiem. Ten wątek narracyjny przebiega równolegle z ruchami Voldermorta, który teraz ma w swoim posiadaniu Elder Wand (różdżka, która rządzi wszystkimi) i zgromadził ogromną armię, by zejść na Hogwart i osiągnąć swój ostateczny cel, jakim jest zabójstwo Harry'ego. W międzyczasie ważne wątki postaci są wypełnione i tajemnice ujrzą światło dzienne...

To jest jakość przekonań decyduje o sukcesie, nie liczba obserwujących. Oto więc 8. i ostatni odcinek serii filmowej, która trwała 10 lat i łącznie trwa prawie 20 godzin. Kontynuujemy śledzenie Harry'ego, Hermiony i Rona, gdy szukają pozostałych horkruksów, które uczynią złego Lorda Voldemorta zwykłym śmiertelnikiem. To wątek fabularny biegnie równolegle z ruchami Voldemorta, który ma teraz w swoim posiadaniu Starą Różdżkę (różdżkę, która rządzi wszystkimi) i zebrał ogromną armię, by ruszyć na Hogwart i osiągnąć swój ostateczny cel zabicie Harry'ego. W międzyczasie ważne łuki fabularne postaci są wypełnione i tajemnice wyjdą na jaw...

Mogę tylko podziwiać wyobraźnię J.K. Rowling, ponieważ ten ostatni odcinek naszej 10-letniej podróży z Harrym, Ronem i Hermioną dochodzi do odpowiedniego finału. Kontynuując poszukiwanie pozostałych horkruksów, muszą wykorzystać wszystkie swoje umiejętności i odwagę, zanim "Lord Voldemort" ostatecznie nie powróci, by siać spustoszenie w ich (i naszym) świecie. Radcliffe, Grint i Watson czują się teraz bardzo komfortowo w swoich rolach i to widać - ich pewność siebie i przekonanie dodają mnóstwo do świetnego scenariusza i dobrze tempowanej reżyserii Davida Yatesa. Nie tylko trójka gwiazd, ale także inni, których widzieliśmy w wielu częściach serii, wychodzą na swoje - Dama Maggie Smith („Prof. McGonagall“) dostaje trochę akcji z różdżką, podobnie jak Julie Walters w świetnym pojedynku z Heleną Bonham-Carter jako „Bellatrix Lestrange”; efekty magiczne są znakomite, a wielokrotne wątki dobrze się łączą. Czy to musiało być dwa filmy? Podejrzewam, że widownia mogła skorzystać z tego w dwóch częściach, ale reżyserski montaż całej rzeczy w jednym zamachu mógłby stworzyć epicki kawałek kinematografii. Wspaniałe historie, postacie i żywa wyobraźnia - bardzo przyjemna jazda!