Mortal Kombat Mortal Kombat

Mortal Kombat był jedną z najbardziej popularnych i kontrowersyjnych gier wideo lat 90., dlatego w 1995 roku New Line Cinema wydała filmową adaptację na żywo. Podczas promocji filmu wielu ludzi było albo podekscytowanych, albo sceptycznych ze względu na Street Fightera, który okazał się totalną klapą, a ponieważ film był oceniony jako PG-13, przemoc i krew z gry musiały zostać stonowane, aby przyciągnąć wtedy młodych fanów MK. Na szczęście wszystkie oczekiwania zostały przekroczone, ponieważ Mortal Kombat okazał się być, uwierzcie lub nie, dobrym filmem o grze wideo. Po premierze film okazał się być zaskakująco sukcesem kasowym, stając się pierwszą adaptacją gry wideo odnoszącą sukces zarówno finansowy, jak i wśród fanów, pomimo mieszanych recenzji od krytyków (choć Gene Siskel dał filmowi kciuka w górę). Do dziś uważany jest za jedną z lepszych adaptacji gry na film. Teraz nadszedł czas, aby dowiedzieć się, dlaczego tak się stało.

Po latach śmiertelnej rywalizacji Mortal Kombat, Outworld jest gotowy do ukończenia swojego dziesiątego zwycięstwa nad Earthrealm, co uprawnia go do przejęcia kontroli. Obrońca Rayden próbuje zwerbować trzech wojowników, którzy mogliby pokrzyżować ambicje swojego wroga, czarodzieja Shang Tsunga. Trójka, którą wybiera, nie byłaby oczywistym wyborem. Liu Kang i Sonya Blade są napędzani własną potrzebą zemsty, podczas gdy Johnny Cage to aktor, który próbuje udowodnić, że jest czymś więcej niż tylko aktorem. Czy zdołają pokonać mistrzów Outworldu i swoje demony? Film trwa tylko 100 minut, ale wydaje się znacznie dłuższy. Fabuła trwa zbyt długo, wprowadzenie postaci przedstawia nam trzech ludzi z osobistymi problemami, ale nie są one szczególnie interesujące ani charakterystyczne - tak samo jak ich dialogi. Sceny walki są powtarzalne i brakuje im wyobraźni, podobnie jak efekty specjalne. Lambert pojawia się tylko krótko jako guru w białym garniturze; gwiazdą pokazu jest prawdopodobnie Tagawa, który wspaniale odgrywa złoczyńcę. Narracja stara się połączyć akcję, przygodę i mistycyzm, ale ani scenarzysta, ani reżyser nie mają wystarczająco dużo inwencji, aby sprawić, żeby to było coś innego niż przewidywalna, słaba akcja.