V jak vendetta V for Vendetta

Z litanią filmów komiksowych, które powstały w 2017 roku, trudno zrozumieć rolę filmu V for Vendetta w „kulturze filmów komiksowych“. Był to jeden z wczesnych sukcesów tego gatunku i nadal błyszczy dzisiaj w sposób, w jaki inne filmy (patrzę na ciebie, Marvel) nie robią. Brutalność historii nie może być bagatelizowana, ta historia jest CIEMNA. Jednakże, przesłanie historii jest o nadziei, a nadzieja to trudna rzecz do uchwycenia. Ten film uchwyci obie, przy pomocy doskonałej kinematografii i zwolnionych akcji w montażu.

Film V jak Vendetta nie jest filmem, który kiedykolwiek naprawdę pokochałem, gdy go pierwszy raz oglądałem w 2006 roku i znów myślę, że kiedy wyszedł na DVD lub Blu-ray kilka lat temu, a po ponownym obejrzeniu tym razem... czuję się prawie tak samo. Zawiera kilka dobrych występów od Hugona Weavinga (godne uznania, biorąc pod uwagę że był praktycznie cały czas za maską) oraz Natalie Portman. Jednakże jest trochę zbyt dosadny i zbyt na wierzchu (być może to jest zgodne z komiksem), i naprawdę nie miałem emocjonalnego połączenia z postaciami czy fabułą. Nie ma tutaj również niczego, co naprawdę wyróżniałoby się z sceny na scenę. **3.5/5**