Van Helsing Van Helsing

Wielka głupia monstrualna zabawa Chociaż scenarzysta/reżyser Stephen Sommers odniósł nieoczekiwany sukces filmem "The Mummy" z 1999 roku, przesadził z kontynuacją z 2001 roku "The Mummy Returns", który jest przykładem nowoczesnego blockbusterowego świństwa pełnego eksplozji i "ekscytujących" rzeczy, ale jakoś jest dziwnie nudny. To jest problem również z filmem "Van Helsing" z 2004 roku, chociaż nie tak zły. FABUŁA: W 1887 roku Van Helsing (Hugh Jackman) łączy siły z Anną (Kate Beckinsale) w Transylwanii, aby walczyć z Drakulą, jego trzema pięknymi, ale złośliwymi oblubienicami, potworem Frankensteina, wilkołakami, wampirzymi dziećmi itp. Nie zajmie to długo widzowi, aby zauważyć, że "Van Helsing" nie powinien być traktowany zbyt poważnie. Jest to częściowa parodia/hołd dla klasycznych potworów Universal i częściowo poważna, ledwo. Wyobraź sobie "Drakulę Bram Stokera" (1992) z nadmiernymi dreszczowcami Indiany Jonesa i wdziękiem klasycznych parodii na potwory jak „Vampire Happening” (1971) czy "Młody Frankenstein" (1974) i masz przybliżenie. Film wygląda dobrze, ale jest zbyt wiele efektów specjalnych i niektóre potwory wyglądają naprawdę kreskówkowo, jak pan Hyde i wilkołaki. Inne wyglądają całkiem nieźle, jak latające wampirze oblubienice i potwór Frankensteina. Podobnie jak w przypadku "The Mummy Returns", film jest dziwnie nużący pomimo wszystkich szalonych wydarzeń. Na szczęście są godne wskazówki głębi, np. potwór Frankensteina i Anna. Żałuję, że nie ma tego więcej. Mówiąc o Annie, Kate Beckinsale jest zdecydowanie jednym z punktów kulminacyjnych, gdyż wygląda olśniewająco przez cały film w niesamowitym stroju i kozakach za kolano, zdających się być odpowiednie dla końca XIX wieku (mówiąc jako ktoś, kto nawet nie jest fanem Beckinsale'a). Josie Maran i Elena Anaya również są uderzające jako dwie z żon Drakuli, Marishka i Aleera. Nie trzeba mówić, doskonała praca z kobiecej strony. Z drugiej strony spektrum Jackman jest świetnym, męskim liderem, idealnym do roli. Richard Roxburgh (Drakula), David Wenham (Carl), Kevin J. O'Connor (Igor) i Shuler Hensley (potwór Frankensteina) są wszyscy zabawni lub efektywni. Na koniec dnia jednak "Van Helsing" ledwo unosi się ponad ograniczeniami tego, co jest: dużym, głupim nowoczesnym blockbusterem ze wszystkimi jego nadmiernymi ozdobami. Biorąc pod uwagę 160 milionów dolarów włożonych w niego, powinien być lepszy. Historia potrzebowała czasu na oddychanie i mniej ciągłego szaleństwa. Film jest również zbyt długi, trwający 2 godziny i 11 minut. Mimo to jest lepszy niż "The Mummy Returns" i jest tu wystarczająco powodów, aby było warto, jeśli masz ochotę na ten rodzaj rozrywki. FILM ZOSTAŁ NAGRANY w Republice Czeskiej, Rzymie i Paryżu, a prace studyjne wykonano w Południowej Kalifornii i Orlando na Florydzie. OCENA: B-/C+

Absyntowy akcji! Van Helsing jest napisany i wyreżyserowany przez Stephena Sommersa. W rolach głównych wystąpili Hugh Jackman, Kate Beckinsale, Richard Roxburgh, David Wenham, Shuler Hensley, Elena Anaya, Will Kemp, Kevin J. O'Connor i Alun Armstrong. Muzykę skomponował Alan Silvestri, a zdjęcia wykonał Allen Daviau. Słynny łowca potworów Van Helsing (Jackman) zostaje wysłany do Transylwanii, aby powstrzymać hrabiego Drakulę (Roxburgh) w jego nikczemnym planie z udziałem Potwora Frankensteina i Wilkołaka. Film spotkał się z powszechną krytyką ze strony profesjonalistów i uważany jest za klapę. Mimo to, zyskał powyżej przeciętne oceny na dużych internetowych stronach filmowych. Znalazł swój rynek (i nadal go znajduje), to jak jedno wielkie długie wideo MTV, rodzaj chaotycznego, zabawnego szaleństwa w stylu rock opery. Pełen efektów specjalnych, co nie jest wielkim osiągnięciem, ponieważ są słabej jakości, a dialogi często są tak żałosne jak niektóre akcenty. Mimo to jest to wciąż ekscytująca jazda, zabierz się i pędź z tym, być w towarzystwie seksownych głównych aktorów w gotyckich strojach i diabelskich historycznych otoczeniach. Głośny i hałaśliwy, czasami tandetny, ale ekscytujący dla tych, którzy szukają czystego ucieczkowego chaosu. 5/10

Van Helsing nie zasługuje na swoją wczesną śmierć i powinien zostać wskrzeszony dla więcej zabawnych przygód. Dlaczego ludzie tak lubią nienawidzić tak przyjemnego filmu? Van Helsing bardziej wpisuje się w gatunek przygody niż horroru, ale wciąż ma nieco z charakterystycznego klimatu strasznych filmów. Wpływ Stephena Sommersa jest wyczuwalny przez cały czas, z dużą ilością tego samego uroku, który uczynił Mumie (1999) tak wielkim filmem. Van Helsing prezentuje wiele klasycznych potworów z Uniwersalnego studia, jednocześnie budując wspólny wszechświat, który powinien zostać odkryty bardziej niż raz. Z takimi gwiazdami jak Hugh Jackman i Kate Beckinsale, efektami na poziomie hitów kinowych, głupimi zabawnymi momentami i całym dobrodziejstwem, na jakie można mieć nadzieję. Van Helsing zasługuje na znacznie więcej miłości i znacznie mniej pogardy. Pewnie to nie jest doskonały film, ale był to o wiele lepszy próba stworzenia wspólnego Monsterverse niż Mumia z Tomem Cruisem (2017) i zasługiwał na więcej.

Przepraszam, ale ta recenzja jest po prostu chaotyczna. Potpourri mitów i legend luźno związanych z sławnym łowcą wampirów, które po prostu nie pasują do siebie. Doktor Jekyll, pan Hyde, Viktor Frankenstein i jego potwór rywalizują z hrabią Draculą o uwagę naprawdę dość nijakiego Hugha Jackmana w roli tytułowej. Kate Beckinsale w pewien sposób odtwarza swoją rolę z „Underworld”, gdy staje się jego kopią-dupą. Film jest dosyć pełen akcji, ale sceny trwają zdecydowanie za długo, scenariusz jest tandetny, CGI po prostu nie jest super, a próby humoru również nie wypadają dobrze.