Fitzcarraldo Fitzcarraldo

Apokalipsa teraz na brazylijskich Amazonkach Nazwany Fitzcarraldo przez Indian, Irlandczyk (Klaus Kinski) mieszkający w Iquitos, Peru, marzy o przyprowadzeniu opery na wielką skalę do dżungli miasta w dorzeczu Amazonki. Jest wczesne 1900 roku i trwa boom na kauczuk. Aby sfinansować swoje marzenie, postanawia wykorzystać znaczną część drzew kauczukowych rosnących za nieprzebytymi wodospadami Ucayali. Aby dostać się do tej odległej okolicy, niesamowicie pozwala swojemu parowcowi zostać podniesionym przez wzgórze z innego odgałęzienia Amazonki przy pomocy notorycznych łowców głów. Claudia Cardinale gra jego dziewczynę, udaną właścicielkę burdelu. Film Wernera Herzoga „Fitzcarraldo” (1982) jest lepszy niż jego „Aguirre, Gniew Boży” (1972), który był nakręcony w tej samej ogólnej okolicy, w dorzeczu Amazonki na wschód od Andy. Jest dłuższy o niespełna godzinę, ale ma bardziej porywającą historię. „Aguirre” wpłynął na „Apokalipsę teraz” Coppoli (1979), ale „Apokalipsa teraz” prawdopodobnie wpłynęła na „Fitzcarraldo.” Różnica polega na tym, że „Apokalipsa teraz” skorzystała ze swojego niesławego otoczenia, wojny wietnamskiej, podczas gdy niewielu ludzi zna boom kauczukowy wczesnego XX wieku w okolicy Iquitos. W „Fitzcarraldo” jest też mniej emocji. Jest bardziej nieprzenikniony i ogólnie ciekawy, filmowa osobliwość. Ma jednak swoje momenty, w tym podstawowa obsada, np. potężny kapitan, imponująco przytłaczający rdzenny inżynier i pijany kucharz. O co w tym wszystkim chodzi? O piękno sztuki, wielkie marzenia, niezłomną wolę, tajemnicze kultury, niszczące porażki i… zwycięstwo w końcu. Film trwa 2 godziny i 37 minut i był kręcony w okolicach Iquitos, Peru, i Amazonas, Brazylia, w tym kilka rejonów tubylczych. OCENA: B+/A-

Klaus Kinski jest świetny jako tytułowy, nieco maniakalny miłośnik opery, który postanawia, że jego miłość do Verdiego, Belliniego i Pucciniego musi być podzielona z jego społecznością w środku dżungli. Zdaje sobie sprawę, że aby to osiągnąć, musi mieć pieniądze - a te są dostępne tylko wtedy, gdy uda mu się dotrzeć do drzew kauczukowych głęboko w Amazonii. W tym celu razem z lokalną gospodynią „Molly” (rzadko występująca Claudia Cardinale) zbierają wystarczająco dużo pieniędzy, aby kupić zrujnowany stary parowiec od lokalnego wielmoża „Don Aquilino” (José Lewgoy) i wyruszają w nieznane wody z niewielką grupą niewiarygodnych ludzi w rejon rwących rzek, owadów i wrogów. Jednak jego sprytny plan ma haczyk. Obszar, który chce wykorzystać, jest prawie nieosiągalny i będzie musiał wymyślić kilka znaczących sztuczek inżynierskich, aby osiągnąć swój cel. Na szczęście po drodze spotykają miejscowych, którzy mają legendę, że od ich bogów przyjdzie blondyn i - cóż, w każdym razie, on odpowiada temu opisowi i zgadzają się mu pomóc w dostaniu łodzi pod górę - dosłownie - z jednej rzeki do drugiej. Czy będą potrafili utrzymać swoich przesądnych nowych sojuszników i swoją dość kapryśną załogę po swojej stronie wystarczająco długo, aby odnieść sukces i wrócić do tego, co można uznać za cywilizację? Trzeba przyznać, że niektóra z ciągłości tutaj kładzie na łopatki zegarek Johna Wayne'a, ale biorąc pod uwagę, że był kręcony w Peru i na samym Amazonie, jest to zaskakująco udany film, który naprawdę nas pogrąża nie tylko w samym starciu, ale także w charakterze człowieka, który zręcznie balansuje między jasnością, pomysłowością a szaleństwem. Jest nieco za długi, zbyt wiele scen niewiele dodaje do tempa filmu, ale Kinski i Herzog świetnie radzą sobie w tym gorącym i wilgotnym klimacie, aby dostarczyć nam rozrywkowy i ekscytujący przewodnik podróżniczy, takiego jakiego nigdzie indziej nie zobaczysz!