Gniew tytanów Wrath of the Titans

To mogło być znośne ze względu na efekty 3D, ale szczerze mówiąc, scenariusz i historia są zupełnie bezsensowne i niespójne. Podróż przez labirynt Podziemia do Tartaru to tylko najlepszy przykład tego, jak zła jest historia. Ponadto grecka mitologia jest mieszana w najbardziej absurdalny sposób, umieszczając minotaura tam, gdzie nie powinien być. Charakteryzacja jest dość kiepska. Szczególnie z brodami i wyglądem bogów. Andromeda, która również jest umiejscowiona nie na właściwym miejscu i naprawdę nie odgrywa żadnej istotnej roli, jest iskrą, którą warto zauważyć, zagrana przez Rosemund Pike.

Efekty wizualne były bardzo dobre. Niestety, to była w zasadzie cała zaleta tego filmu. Scenariusz był po prostu okropny. Nie chcę oglądać filmu o mitologii greckiej tylko po to, aby bogowie byli przedstawieni jako słabi, tracący swoją moc i ostatecznie znikający.

Jestem podzielony co do tego filmu! W pewnych aspektach wolę 'Gniew Tytanów' od jego poprzednika, chociaż w innych aspektach jest to krok w dół. Pozytywy obejmują tempo i wykorzystanie 'bogów', które moim zdaniem są lepiej zrobione w tym filmie z 2012 roku w porównaniu z oryginałem z 2010 roku. Krótszy czas trwania pomaga, podczas gdy Liam Neeson i Ralph Fiennes są tym razem o wiele lepiej wykorzystani. Negatywy obejmują fabułę i (jedną lub dwie) nowe obsady/postacie. Fabuła naprawdę nie trzymała mojej uwagi zbyt dobrze, w kilku momentach czułem, że moja uwaga oddala się od tego, co działo się na ekranie. Nie nudziłem się ani nic, chociaż czułem, jak tracę zainteresowanie natychmiast po scenie, która obiecywała więcej, niż dostarczyła. Co do drugiego, Rosamund Pike i Édgar Ramírez to rozczarowujące dodatki. Z tym powiedzianym, Bill Nighy jest nowicjuszem tutaj i faktycznie mnie bawił - prawdopodobnie mój ulubiony charakter z tej kontynuacji. Toby Kebbell jest też solidnym nowicjuszem, szczerze mówiąc. Gdzie indziej, Ramin Djawadi brakowało mi w muzyce, ale Javier Navarrete wykonuje całkiem dobrą pracę. Naturalnie, mogę mówić tylko za siebie i dla mnie to średni, choć przyznam, że dość łatwo zapominany film - nic gorszego.

Oryginalny "Clash of the Titans" (1981) naprawdę nie potrzebował swojego przetworzenia z roku 2010, a to kontynuacja również nie jest konieczna. Tym razem półbóg Perseusz (Sam Worthington) musi stawić czoło bezwzględnemu Hadesowi (Ralph Fiennes), który porwał jego ojca Zeusa (Liam Neeson) i ma go uwięzionego głęboko w podziemiach. Młodemu mężczyźnie jest jasne, że między olimpijskimi bogami toczy się spisek i jeśli nie nabrudzi swojego miecza, może dojść do wojny z potężnym Kronosem - ojcem samego Zeusa, Posejdona i Hadesa. Co nie pomaga bogom to niewystarczająca wiara ludzi, którzy cieszą się względnym pokojem i dlatego nie składają dość modlitw! Na szczęście Perseusz ma wojowniczkę "Andromedę" (Rosamund Pike) i mistrza Hephaista (Bill Nighy) w swoim zespole, więc może mają szansę na walkę? Myślę, że w połowie myślałem, że może Tartarus jest lepszym miejscem dla scenarzystów niż biedny stary Kronos. Dali panom Worthingtonowi, Neesonowi i innym bardzo skromne historie do rozwinięcia już dość słabych charakteryzacji, i chociaż są tam zabawne potwory z wnętrza Ziemi, nie dorównują one stworom z animacji poklatkowej z rąk Raya Harryhausena. Ostatnie piętnaście minut trochę ożywia się, a to mój rodzaj filmu, więc go nie nienawidziłem - ale i tak jest bardzo rozczarowujący.