Men in Black: International Men in Black: International

MIB: International brzmi jak dobry pomysł na papierze, ze składem i reżyserem - nawet dla franczyzy, pomysł pójścia „międzynarodowego” brzmi naprawdę ekscytująco i świetny sposób na rozszerzenie świata bez zbytniego wiązania się z oryginalnymi filmami. Niestety, to po prostu kolejny nudny blockbuster wykorzystujący nostalgiczny produkt do szybkiego zarobienia pieniędzy, nie rozumiejąc, co sprawiło, że pierwszy film był tak udany. Nawet nie dostaliśmy rapowej piosenki od Willa Smitha ani nawet od Pitbulla, i to właśnie najbardziej boli.

Chris Hemsworth po prostu poprawia wszystko. Jedynym dobrym elementem Ghostbusters była rola Hemswortha. Jego filmy o Thora były najlepszymi z indywidualnych filmów Marvel Cinematic Universe, a jego obecność sprawiła, że filmy Avengers były jeszcze bardziej przyjemne. Podobnie jego lekkość sprawiła, że spadek w stosunku do MiB3 był bardziej znośny. Po prostu fajnie się go ogląda.

Zmienili ustawienia, głównych bohaterów, cyklus podróży, efekty, (większość) obsady, ton i ramy czasowe, a jednak gdzieś nadal mamy dokładnie taki sam wątek. Cztery na cztery w _Faceci w czerni_ z DOKŁADNIE. TAKIM. WĄTKIEM. Mimo to byłem zainteresowany, więc nie mogę zbyt wiele narzekać. Ostateczna ocena: ★★½ - Miał dużo, co mi się podobało, ale jako całość nie do końca zadziałało.

O matko... Najtrudniejszą rzeczą podczas oglądania filmu Men In Black: International było wytrzymać Chrisa Hemswortha próbującego 'grać'. Uważam, że jego próby przedstawienia filmowej postaci łobuza, którego próbuje naśladować, są całkowicie bez uroku, pozbawione zdolności do wywołania humoru lub jakiegokolwiek poczucia timingu, czy charyzmy, którą postać się stara i krzyczy o nią.