Mandy Mandy

Ostatniu oglądałem ten film w zeszłym tygodniu i początkowo mi się nie podobał. Bez wchodzenia w spoilery, prawdopodobnie byłem w złym nastroju, aby go odpowiednio docenić. Ale, przez kilka dni nie mogłem przestać o nim myśleć. Ostatecznie bardzo mi się spodobał i na pewno obejrzę go ponownie, jak tylko będę miał okazję. Jest wzrokowo oszałamiający, a ścieżka dźwiękowa doskonale uzupełnia obrazy. Soundtrack zostanie wydany we wrześniu i na pewno go zdobędę. To nie jest łatwy film do strawienia, chociaż są tu pewne sceny, które na pewno sprawią, że będziesz się zastanawiał, czy były przeznaczone jako komedia, czy po prostu źle wykonane. Głównie chodzi o nieco nierówną grę Cage'a - ale to nie jest nic w porównaniu z Wicker Man i dotyczy tylko kilku pojedynczych ujęć. Gorąco polecam!

Na pewno nie dla każdego, ten film to taka nisza-w-niszy: psychodeliczny-art-horror z dodatkiem komedii. I uwielbiam to. Niektóre niesamowite ujęcia i sceny z mnóstwem szalonych rzeczy. Po pierwszym obejrzeniu myślę, że kilka scen mogło by być trochę krótszych, ale nie wiem... Muszę obejrzeć to ponownie. I *chcę* to obejrzeć ponownie. Uważam, że konkretny styl gry aktorskiej Nica Cage'a idealnie pasuje... Myślę, że scena w łazience, chociaż trochę nie na miejscu, jest taką klasyczną sceną z Nica Cage'em. Szokująca, aktorstwo w tej scenie było... nie dobre, ale takie właśnie Nic Cage. Wiedziałem, że ten film prawdopodobnie będzie mi się podobał, ale przygotowałem się na rozczarowanie. Wcale nie byłem rozczarowany. Myślę, że ten film jest skazany na miano kultowego klasyka.

Mandy to jest bardzo mój rodzaj filmu, ale wciąż nie jest dla mnie idealny. Każde klišé, które tworzy Mandy, neon, syntezator, krew, jakiekolwiek gimmick nonsense, można przypuszczać, że to pokochałem. Ale Mandy zajmuje **tak długo**, zanim się rozkręci. Normalnie to nie jest dla mnie zanegowanie, ale oto mój problem: Cała pierwsza połowa filmu, która jest tylko przygotowaniem, w ogóle nie dała mi poczucia związku między dwoma głównymi postaciami. To powinno być najważniejszą częścią filmu, jest to impuls dla każdej wartościowej wydarzenia, które miało miejsce, ale szczerze mówiąc, nawet nie wiem, czy się lubią. Było tyle czasu na zbadanie tej dynamiki, a praktycznie nigdy tego nie zrobili. Ale potem zaczyna się prawdziwy film i ten zmarnowany czas jest jakoś zapomniany i po prostu cieszysz się tą świetną, głupią, estetyczną zabawą.

To jest "styl ponad treść" wykonany do skrajności. Pomimo wizualnego olśnienia, czasem wręcz porywającego piękna, nie ma to absolutnie żadnego sensu. Dodaj do tego absurdalny i czasem bolesny dialog oraz bardzo powolne tempo, i masz całkiem bałagan w mojej książce. To jednak nie znaczy, że nie ma żadnych zalet - aspekt wizualny jest jedną z nich, podobnie jak ścieżka dźwiękowa. No i cóż, Nick Cage jest .. no, Nick Cage. (PODRWAŁEŚ MI KOSZULKĘ?!) Muszę założyć, że jest to inspirowane oglądanie, jeśli --i tylko jeśli-- oglądasz to będąc wyższym niż wysoki. To musiał być także stan tych, którzy to zrobili, nie mówiąc już o tym, którzy zatwierdzili i sfinansowali, ponieważ pomimo tego, że ma bardzo niewiele do zaoferowania pod względem fabuły, musiało to kosztować majątek na nagranie i produkcję. Tak czy inaczej. Jeśli nie jesteś strasznie zainteresowany sztucznymi, pretensjonalnymi, przeciągającymi się festiwalami krwi, trzymaj się od tego z daleka.