Hej, skarbie Precious

To jest dość trudny film do oglądania. Bardzo zraniony i zaszczuty nastolatek próbuje przejść przez życie. Kończy się to dość pozytywnie, ale cholera. Dzieci z kazirodztwa to dla mnie dziwny i odrzucający temat, więc zawsze będzie trudno to przejść.

Pod koniec lat osiemdziesiątych "Precious" (Gabourey Sidibe) czuje się wszystkim, tylko nie dobrze. Zastrasza ją jej zła, złośliwa matka kryminalistka "Mary" (Mo'Nique), spodziewając się drugiego dziecka ze swoim własnym ojcem. Ma 16 lat, jest duża, ciemnoskóra i ciągle dręczona - z małą szansą na poprawę tego cyklu w społeczności, która nie szuka nowych problemów. Czasami jedyną ucieczką, jakiej ta dziewczyna może się posilić, jest wyobrażanie sobie życia bardziej glamourowego, eskapistycznego stylu - ale to są tylko chwilowe ucieczki od jej trudnego miejskiego życia. Być może błogosławieństwem z jej ostatniej ciąży będzie to, że dyrektor szkoły widzi to jako okazję do przeniesienia jej do szkoły, gdzie mogłaby faktycznie otrzymać uwagę, poczuć się bardziej zaangażowana i nawiązać nowe przyjaźnie. To właśnie ta ewoluująca charakteryzacja, którą młoda Sidibe potężnie dostarcza tutaj, gdy stopniowo zaczyna czuć się trochę silniejsza, znajduje wewnętrzną siłę i odwagę, a może nawet zaczyna dostrzegać róg, za którym może się obrócić. Jest też coś do powiedzenia o mniej częstych, ale wciąż mocnych wkładach Mo'Nique jako matki, która, w miarę rozwoju narracji, może nie być aż tak dramatycznie różna od swojej córki i która jest być może równie zagubiona i poza swoją głębokością. To film o docenianiu własnej wartości ponad wszystko, i chociaż ta konkretne sytuacja dodaje również napięcia rasowe i dużą frustrację i beznadziejność, nie jest pozbawiony pewnego stopnia optymizmu, jeśli tylko jest tam duch - i czasem dostaje trochę aktualnej pomocy. Jest to solidne oskarżenie o politykę edukacyjną jednego rozmiaru i dowodzi, że nauczanie to zdecydowanie powołanie, które wymaga wizji, cierpliwości i zrozumienia. Jest tu obsada gwiazd do zauważenia, ale naprawdę nie są potrzebni, chodzi o te dwie kobiety na szczycie swojej gry.