Karate Kid The Karate Kid

Karate Kid jest reżyserowany przez Johna G. Avildsena i napisany przez Roberta Marka Kamena. W rolach głównych występują Ralph Macchio, Pat Morita (nominacja do Oscara za najlepszego aktora drugoplanowego) i Elisabeth Shue. Daniel LaRusso (Macchio) przenosi się z matką (Randee Heller) z Newarku, New Jersey do Resedy, dzielnicy w regionie San Fernando Valley w Los Angeles, Kalifornia. Niemal od razu Daniel odkrywa, że nie pasuje i szybko nabiera gniewu Johnny'ego Lawrence'a (William Zabka), byłego chłopaka jedynej osoby, z którą Daniel się zaprzyjaźnił; Ali Mills (Shue). Nie jest to dobre, ponieważ Johnny jest as w karate z doju Cobra Kai, miejsca, gdzie uczniowie są nauczani, że wygrana to wszystko przez trudnego byłego wojskowego sensei, Johna Kreese'a (Martin Kove). Ale zbawienie i zatrzymanie bicia na rękach Lawrence'a i jego przyjaciół mogą przyjść w postaci dziwnego, ale łagodnego dozorcy w kompleksie apartamentowym; Pan Miyagi (Morita).

Poważny i emocjonalnie silny film o dorastaniu i sporcie

Początek filmu 'The Karate Kid'. Dobre oglądanie, to.

Punkt zwrotny lat 80. Nie jestem zwolennikiem filmów z walkami ani sztuk walki. To zazwyczaj typ filmu, który unikam, ponieważ uważam go za nudny i męczący. Niemniej jednak poddałem się temu filmowi, który z pewnością jest jednym z najbardziej znanych z lat 80., filmem, który nawet dzisiaj, trzydzieści lat później, nadal sprawia przyjemność podczas recenzji. Być może dlatego jest to film, który wciąż utrzymuje swoje miejsce w ramówce telewizyjnych kanałów filmowych. Scenariusz jest prosty, ale dość pociągający i pełen dobrze wykreowanych postaci godnych naszej sympatii. Głównym bohaterem jest Daniel, młody nastolatek, który właśnie przeprowadził się do Kalifornii i stara się dostosować do nowego otoczenia. Szybko jednak zdobywa wrogość starszego, bogatszego i bardziej agresywnego chłopca, z powodu wspólnego zainteresowania tą samą dziewczyną. Zmuszony nauczyć się karate dla swojej obrony, zaprzyjaźnia się z woźnym swojego budynku, staruszkiem Japończykiem, który nauczy go wszystkiego, co musi wiedzieć o sztuce walki. Ralph Macchio jest miły i przyjemny w swojej roli, i wykonuje pracę, która przyniesie mu sławę. Faktycznie stanie się to jedyną główną rolą w karierze aktora, który nawet dzisiaj gra tę samą postać w grach wideo i serialach. Elizabeth Shue z kolei lepiej wykorzystała względny sukces, który osiągnęła w swojej roli w tym filmie. Chociaż nie błyszczy, robi to, co powinna robić dobrze, i otworzyło jej to drzwi do serii innych prac. Ale zdecydowanie to Pat Morita przyciąga naszą uwagę za każdym razem, gdy jest na scenie. Jest nieskazitelny w roli inteligentnego i rozsądnego Japończyka. Przez postać film daje nam wizję spokojnego karate, skoncentrowanego na obronie i konieczności bycia przygotowanym, aby nigdy naprawdę nie walczyć. Aktor ten był zresztą nominowany do Oscara za swoją rolę. W filmie występują także znaczące role Williama Zabki i Martina Kovea. Z dobrym, eleganckim zdjęciami, żywymi kolorami i dobrą pracą operatorską, to film, który nie wydaje się tak przestarzały jak inne filmy z tego dziesięciolecia. Szczególnie podobały mi się ustawienia japońskiego domu, z jego ogrodami i wspaniałymi detalami stolarskimi, oraz klasyczne samochody w niektórych scenach. Walki i sceny akcji wyglądają dość choreograficznie, ale nadal są wystarczająco autentyczne, aby nie wyglądać źle. Ścieżka dźwiękowa, podpisana przez Billa Contiego, jest naprawdę niezapomniana i małym klejnotem, który generalnie jest pomijany, zapomniany i przesłonięty przez inne bardziej znane i uświęcone ścieżki dźwiękowe.