Neil Gaiman jest tak współcześnie istotny, zarówno w literaturze, jak i w kinematografii, ponieważ bardziej niż ktokolwiek inny (z możliwym wyjątkiem Terry'ego Gilliama) zauważył, że zarówno dzieci,…
Neil Gaiman jest tak współcześnie istotny, zarówno w literaturze, jak i w kinematografii, ponieważ bardziej niż ktokolwiek inny (z możliwym wyjątkiem Terry'ego Gilliama) zauważył, że zarówno dzieci, jak i dorośli są zafascynowani tym, co leży poza naszymi obserwowalnymi i namacalnymi sferami istnienia. Zdał sobie sprawę, że opowieści były istotne od zarania ludzkości i wymyślił, jak to zrobili Bracia Grimmowie, że bajki i opowieści dla dzieci muszą być przerażające i zabawne, aby były zarówno zapadające w pamięć, jak i ponadczasowe. Ten film jest doskonałym przedstawieniem rosnącego poczucia, że gdy dziecko zbliża się do okresu dojrzewania, jego rodzice i świat nie są dokładnie takimi, jakimi się wydają, i że poprzez swoje próby i cierpienia (jakby 'prawo przejścia', jeśli chcecie) osiągną ten 'szczęśliwy złoty środek', który jest im potrzebny, aby znaleźć prawdziwe szczęście w swoim życiu.