Rocky V Rocky V

Od II do III zmienili nacisk z rodziny i przyjaciół Rocky'ego i postaci na czysty boks, ale wciąż było to inspirujące, wciąż było to zabawne. Tutaj nie wiem, co zrobili. To było jakby znowu skoncentrowali się na postaciach, ale jakoś to zniekształcili w procesie. Wynik był po prostu okropny. Nie chodziło o brak walki Rocky'ego czy fakt, że Tommy Gun był rodzajem zdradzieckiego przyjaciela, który go wykorzystał i odszedł... chodziło o to, jak to wszystko potraktowali. Mogło to być początkiem dobrej historii Rocky'ego jako trenera, ale skończyło się to po prostu okropnie. Dramatyczna dynamika rodziny została zniszczona i zamieniła się w bałagan z zagmatwaną historią, która zwiastowała, że mogłaby być porządna, ale zawsze coś tu nie grało. Powinno to być bardziej osobiste opowieść, ale przestało być osobiste w chwili, gdy Tommy Gun wszedł na ekran i zrobiło się bałagan, który nie wydawał się wiedzieć, w którą stronę powinien zmierzać. Jednakże... ten sam podstawowy koncept został wykorzystany w przypadku Creeda, i tym razem (pomimo swoich PRZEBACZALNYCH wad w scenariuszu) zostało to zrobione właściwie. Częściowo z powodu tego, że Jordan jest o wiele lepszym aktorem niż Morrison, ale głównie z powodu tego, że dotrzymał swoich obietnic i historia była bardziej spójna od początku do końca.

W sercu Rocky V jest naprawdę intymna historia o życiu w przeszłości i oślepieniu swoją teraźniejszością, ale niestety to miesza się z nieco zawiłym scenariuszem. Decyzja o odebraniu bogactwa Rocky'emu za pomocą taniego urządzenia fabularnego nie była potrzebna. Rocky już dotarł do dna swojego życia, a pozbawienie go wszystkich jego osiągnięć sprawia, że jego historia wydaje się cofać. Cała fabuła mogła być równie skuteczna, gdyby był nadal na szczycie świata. Myślę, że decyzja o skoncentrowaniu się na wieku Rocky'ego i nagłej utracie znaczenia naprawdę mnie zaintrygowała w tym odcinku. Rocky już nie jest w formie do walki, a jedną rzeczą, która go uczyniła Rockym, była ta walka w przeszłości. Stopniowo traci kontrolę nad sobą, nie tylko jako profesjonalista, ale także jako człowiek. Powoduje to utratę wszystkiego w swoim życiu, skupiając się na odzyskaniu tej bojowej istoty z powrotem. Tworzy to naprawdę emocjonalne konflikty z jego synem, które są wpływowe. Ten film zbliżał się do otrzymania ode mnie 3,5 gwiazdek, aż do ostatnich dwudziestu minut filmu. Przejmuje dość ziemski scenariusz, bardzo przypominający oryginał, i zamienia go w tani film akcji o gangu z bójką w barze. To było niesamowicie nie na miejscu i myślę, że bardziej satysfakcjonującym zakończeniem byłoby, gdyby Rocky zostawił walkę całkowicie za sobą bez tego fizycznego konfliktu.