Oni żyją They Live

Muszę przyznać, że lubię każdy, absolutnie każdy film Johna Carpentera. Są to dzieła sztuki w ich unikalnym stylu i jakości. Ten jest właściwie moim ulubionym spośród nich wszystkich. Można by zarzucić, że ten film jest dydaktyczny i wysyła jakieś niezgrabne polityczne lub filozoficzne przesłanie, ale musiałbym odpowiedzieć, że po prostu tego nie rozumiesz. W przeciwieństwie do współczesnej tendencji filmów do próby wciskania jakiegoś politycznego punktu widzenia, przesłanie tutaj jest tylko ozdobą. Przesłanie może (lub nie) być ważne, ale zamiast zagłębiać się w jakieś samozadowolone moralizowanie, pamiętajmy, że to film - a film akcji SciFi. (takie jest moje zdanie) Jeśli miałbym porównać filmy do literatury lub twórców filmów do autorów, porównałbym Carpentera do Hemingwaya - chociaż Carpenter specjalizuje się w antybohaterach i czasem przerysowanych postaciach, podczas gdy Hemingway jest stonowany. Są analogiczni w swoim własnym medium. To akcja, sci-fi, ale jak opowiadania Hemingwaya, to film dla mężczyzn. Prosty. Zabawny czasami, brutalny czasami, a nawet śmieszny czasami. Zwróć uwagę na jedno z najlepszych jednoznacznych kwestii w historii filmu, gdy gwiazda jest w banku - tylko pobocznie związana z "bazooką". A+ również dla Roddiego Pipera. Kiedy pierwszy raz zobaczyłem ten film, nie miałem od niego żadnych oczekiwań. Teraz żałuję, że nie zrobił więcej filmów...

Życie jest surowe i znów w ciepłym okresie! Oni żyją jest reżyserowany przez Johna Carpentera, który również zaadaptował scenariusz z opowiadania Osiem rano napisanego przez Ray Nelsona. W rolach głównych występują Roddy Piper, Keith David i Meg Foster. Muzykę skomponował Alan Howarth (i Carpenter), a zdjęcia wykonał Gary B. Kibbe.

They Live to świetny film, który oferuje wyjątkową historię z dystopijnym nastrojem, który jest zarówno ekscytujący, jak i przerażający. Scenariusz Johna Carpentera był wyprzedzający swoje czasy pod względem społecznych komentarzy na temat amerykańskiego kapitalizmu i podziału klas. Fabuła filmu bada, jak niewielka grupa ludzi przejęła kontrolę nad światem, wykorzystując subliminalne przekazy i manipulację, co czyni go unikatową opowieścią science fiction, która jest wciąż aktualna. Osobiście podobał mi się sposób, w jaki film budował napięcie i histerię w wielu scenach, na przykład odkrycie protagonisty prawdy za ukrytymi wiadomościami. Wykonania w filmie były w porządku, z niektórymi lepszymi od innych. Wykonania Keitha Davida i Meg Foster wyróżniały się jako imponujące, przynosząc do ich ról poczucie intensywności i autentyczności. Z drugiej strony występ Roddy'ego Pipera był dość kiepski, ale świetnie sprawdził się w stylu B-movie'u. Oczywiście, nic nie przebije kultowej linii „Przyszedłem tu, aby żuć gumę i dawać w zęby, a mi skończyła się guma do żucia.” Reżyseria Johna Carpentera była zawsze na najwyższym poziomie, a dziesięciominutowa scena walki między Johnem a Frankiem była wyjątkowym momentem. Choreografia była fantastyczna, a brak cięć sprawił, że była ona ekscytująca i wiarygodna. Ścieżka dźwiękowa filmu była dość podstawowa, ale dodawała subtelnego napięcia do całego filmu i miała wyraźny klimat lat 80. Wizja Carpentera analizująca amerykański kapitalizm i bogatych była bardzo odświeżająca, a jego stanowisko wobec amerykańskiego sposobu życia jest wciąż bardzo aktualne 35 lat później. Podsumowując, They Live to świetny film, który łączy wyjątkową opowieść science fiction, imponującą reżyserię i zapadające w pamięć wykonania. Jego tematy i przesłanie pozostają tak samo ważne dzisiaj, jak były w chwili premiery filmu.