Tylko Bóg wybacza Only God Forgives

To jest artystycznie bardzo interesujący film. Powiedziałbym, że korzyść z oglądania tego filmu wynika w całości z wizualnych efektów, w których się wyróżnia. Niestety po pewnym czasie krwawo-czerwone i często dziwne sceny stają się trochę nudne. Co do fabuły, macie ją powyżej w opisie filmu. Nie ma zbyt wiele do powiedzenia i służy tylko do związania sznurka artystycznych wyrażeń reżysera / scenarzysty. Ten film jest dość brutalny. Stary glina, Chang, ma więcej niż jedną okazję do użycia różnych ostrych narzędzi, głównie swojego miecza, na różne elementy przestępcze, a efekty są często pokazywane w całej swej krwawej chwale. A co z aktorami i ich grą? Cóż, jest dość dobra jak na ten rodzaj filmu, ale mówiąc to, aktorstwo głównie składa się z różnych osób milcząco patrzących na siebie. Miałem sporo trudności zdecydować, jaką ocenę powinienem przyznać temu filmowi. Jeśli miałbym oceniać tylko pod względem wizualnym, powinna być bardzo wysoka, ale jeśli miałbym oceniać resztę treści, byłaby raczej niska. W końcu zdecydowałem, że chociaż doceniłem sztukę, nie bardzo podobał mi się film jako całość. Dlatego otrzymuje 5 z 10 gwiazdek.

Wyzwanie kinematograficzne. Zdecydowanie nie dla każdego. Kinematografia jest zapierająca dech w piersiach, a przemoc przyprawia o mdłości. 8/10

Ma wszystkie składniki, które zazwyczaj kocham w filmie, ale tempo mnie zawiódł. 'Only God Forgives' jest dość ciemny i uderzająco krwawy, ze stylową kinematografią, która naprawdę się wyróżnia i nadaje odpowiedni ton. Ryan Gosling z kolei radzi sobie dobrze w roli podobnej do tej z filmu 'Drive' z 2011 roku, który również wyreżyserował Nicolas Winding Refn. Kristin Scott Thomas jest solidna, chociaż nie mogłem pozbyć się myśli, że jej postać powinna być zagrana przez Toni Collette. Vithaya Pansringarm gra swoją postać zimno. Ogólnie rzecz biorąc, podobało mi się. Po prostu nie pokochałem tego. Jest to trochę zbyt przerywane dla mojego gustu, ponieważ miałem wrażenie, że oglądam serię wydarzeń zamiast pełni rozwiniętej fabuły; nie mam na myśli, że sceny są niepowiązane, po prostu wydaje się, że każda scena jest zbyt skoncentrowana na swojej własnej sprawie pod względem opowiadania historii.