The Electric State The Electric State

Zabawna alternatywna linia czasowa. Trafiła we wszystkie swoje nuty.

Nigdy nie czytałem książki, więc poszedłem do tego filmu bez uprzedzeń. (Teraz przeczytam książkę) Ten film to taki film, w którym wyłączasz mózg i cieszysz się zabawą. Nie udaje, że jest realistyczny, to po prostu zabawna akcyjna fantazja z robotami i humorem. Jak dodasz Chrisa Pratta do miksu, nie możesz się pomylić. Herman, robot (Anthony Mackie), był oczywiście gwiazdą show ze swoimi błyskotliwymi uwagami. Wiem, że gwiazda Millie Bobby Brown ostatnio rośnie, ale mi ona nie pasuje. Fabuła była oryginalna i wystarczająco rozrywkowa. Nie mogę powiedzieć nic złego o grze aktorów. Jeśli lubisz roboty lub science fiction, potrafisz to nie brać zbyt serio, to na pewno spodoba ci się ten film. Mi na pewno się podobał. 7,5/10. "Obejrzałbym ponownie".

ELEKTRYCZNY STAN to szokująco pusta adaptacja, która niemalże zaprzepaszcza każdą okazję do zrobienia czegoś fascynującego z intrygującym światem wizualnym. Choć produkcja chwali się oszałamiającymi efektami wizualnymi i obiecującym koncepcją science fiction zakorzenioną w sztuce Simona Stålenhaga, film kończy się jako bezduszna imitacja lepszych historii. Bracia Russo wydają się bardziej skoncentrowani na dostarczaniu pustego spektaklu niż na tworzeniu spójnej, emocjonalnie rezonującej podróży. Millie Bobby Brown i Chris Pratt robią, co mogą z cienkim materiałem, ale jest mało miejsca na autentyczny rozwój postaci czy narracyjny impet. Każdy beat wydaje się pożyczony, każdy punkt fabularny jest przewidywalny, a każda próba zbudowania znaczącego połączenia między widzem a historią szybko ginie w mechanicznej realizacji.