Tarot: Karta śmierci Tarot

Grupa dwudziestolatków wynajęła sobie "dosłownie" rezydencję (żałuję, że pisarze nie wiedzą, co to słowo oznacza i nie używają go właściwie!) i na zewnątrz przy niej piją kilka piw przy ogniskach, wystawiając nas na ich nudne problemy związane z relacjami. Nie trzeba mówić, że grupa to związany z polityką zbiór, który zaznacza praktycznie każde pole i szczerze wszyscy są dosyć zasłużeni na to, co ich spotka. Wskazówka jest w tytule. Podczas eksploracji domu i szukania uzupełnienia zapasów alkoholu odkrywają zamknięte pomieszczenie pełne wszystkiego okultystycznego, w tym unikalny zestaw kart tarota. Dość głupio, ale typowo pogardliwie, żądają, aby „Haley” (Harriet Slater) odczytała ich losy. Następna rzecz, nagle padają jak muchy - wszystkie w sposób, który stopniowo uświadamia im, że jest podobny do rezultatów wróżby tarota. Kiedy gwałtownie się zmniejszają, uświadamiają sobie, że będą potrzebować pomocy, dlatego za sprawą Google'a znajdują kobietę (Olwen Fouéré), która informuje ich o ponurej historii ich toksycznych kart tarota i mówi im, że zniszczenie kart może być ich jedyną drogą do zbawienia. Sprawa polega na tym, czy przetrwają wystarczająco długo, aby wrócić do domu? Tutaj w ogóle nie ma nic oryginalnego, przepraszam. Widzieliśmy to już wiele razy, a nieciekawa dynamika między postaciami jest jeszcze bardziej przewidywalna niż zakończenie. Trzeba jednak przyznać, że efekty wizualne przy świecach są czasem dość skuteczne, ale aktorstwo jest dość kiepskie, a cała prezentacja jakby braterska sprawiła, że zerknąłem na zegar po pół godzinie. Szkoda. Cała astrologia i mitologia wokół tarota mogłyby zaoferować nam bogate źródło do wykorzystania, ale tutaj dostajemy raczej leniwe i schematyczne przedsięwzięcie lekkiego horroru, które naprawdę jest pozbawione wyobraźni. Dosłownie.

Nie można mieć filmu z ludźmi o różnym kolorze skóry ani z kobietami bez tego, że ktoś jest rasistą i seksistą. Mówiąc to, ten film... no, nie jest to najgorsza rzecz, jaką widziałem, ale to nie czyni go dobrym. Przesłanką jest grupa młodych dorosłych, którzy zaczynają bawić się kartami tarota, które im się nie należą, a następnie te karty ożywają i zaczynają zabijać z powodu klątw i zemstnych duchów, jak również horoskopy i astrologia znów są na topie. Tutaj nie ma nic nowego ani oryginalnego i poza jednym strachem, który mnie zaskoczył, jest dość nudny. Jedną rzeczą, która ratuje ten film - nie zachęca do kontynuacji. Kończy się trochę komediowo i to wszystko. Dzięki Bogu. Przeskoczyłem oglądanie Pierwszego Omenu (2024) po około 25 minutach, aby obejrzeć ten film. Powinienem był również pominąć to i po prostu obejrzeć kolejny odcinek FBI. Czy w tym roku dostaniemy jakiś naprawdę dobry horror?

Poza nowatorskim podejściem do różnorodności, czy ktoś naprawdę ma tylu różnorodnych przyjaciół? Tarot nie oferuje niczego naprawdę inspirującego.

Tarot to kolejny PG-13 „horror” wykorzystujący wszystkie klišee i stereotypy z każdego innego horroru z ery millenialsów, wydanego w ostatnich dziesięciu latach. Pełen złego CGi, super szybko poruszających się czarnookich „duchów” i generycznych skoków strachu, wraz z źle napisanym i źle zagrany scenariuszem, ten film z pewnością was zainteresuje. Cała przemoc dzieje się poza ekranem, a zakończenie jest źle napisane i przewidywalne od samego początku.

Tarot był strasznym filmem grozy od początku do końca. To kolejny niskobudżetowy film grozy studia, który polega głównie na szablonowych tropach, układając jeden kliusz za drugim w skomplikowanej historii, która nie ma sensu.

Najlepsze, co mogę powiedzieć, to że to nie było okropne. Po prostu nie dobre i powinno bardziej skupić się na mieszance horroru i komedii, co krótko zrobili na samym końcu. W przeciwnym razie nie ma nic, co wyróżniłoby się spośród mdłych postaci i efektów wizualnych, które wyglądają jak resztki z uniwersum The Conjuring. Nic niezapadającego w pamięć i ląduje tam razem z innymi słabymi nadprzyrodzonymi horrorami jak Prawda czy Ryzyko i Ouija. **2.0/5**