C'mon C'mon C'mon C'mon

_C'mon C'mon_ to nie jest łatwy film do sklasyfikowania. Nie mieści się w prostym gatunku. To ten rodzaj filmu, który sięga do twojej klatki piersiowej i buduje tam dom; jeden film na milion, który sprawia, że jesteś głęboko świadomy, że żyjesz. Możesz poczuć ciepło krwi w swoich żyłach i ból kości w swoim ciele. Jesteś obecny i jesteś świadkiem magii.

To może być pierwszy dokument, jaki kiedykolwiek widziałem. To fascynujące połączenie, które delikatnie przypomina nam, jak zagubieni jesteśmy jako społeczeństwo, a jednak jak bardzo zasługujemy na nadzieję. To kinematografia pełna serca w swoim najlepszym wydaniu.

C'mon C'mon to piękny obraz rozwijającego się związku między wujkiem a jego siostrzeńcem. Wywołał we mnie ogromną gamę emocji i ma bardzo satysfakcjonujące zakończenie. Scenariusz jest doskonały i jest podniesiony dzięki fantastycznym występom całej obsady. Joaquin Phoenix jest znakomity, a jego chemia zarówno z Woodym Normanem, jak i Gabą Hoffmann jest doskonała. Norman był świetny, miał tak szeroki zakres dla młodego aktora i potrafił sprawić, że jego emocje wydają się autentyczne, co jest trudne dla wielu dziecięcych aktorów. Hoffman również była dość dobra, doskonale ukazuje swoje bezradności w opiece nad zarówno synem, jak i byłym mężem. Kinematografia była na najwyższym poziomie, a projekt dźwiękowy był genialny. Są tu naprawdę fajne rzeczy, które są wykonane z nagraniami ulicznymi, co tworzy bardzo unikalne doświadczenie słuchowe. Moja jedyna skarga dotyczy tego, że film ciągnie się trochę dłużej, niż powinien. W tym filmie nie dzieje się wiele, co jest w porządku, ponieważ masz okazję spędzić czas z postaciami i zobaczyć, jak rozwija się ich relacja. Ale to tworzy bardzo wolne tempo, które można by było skorygować nieco krótszym czasem trwania.