John Wick 4 John Wick: Chapter 4

John Wick: Rozdział 4 może być trochę długi, ale gdy jest zabawny, mało filmów może rywalizować z jego magnetyzmem. Reeves pokazuje, dlaczego jest jednym z najlepszych aktorów gatunku na świecie i wkłada w swoje ciche wykonanie serce i duszę. Razem z sekwencjami walki Stahelskiego, to na pewno stanie się często oglądanym, często cytowanym klasykiem.

Dobry film!

John Wick: Rozdział 4 jest na szczycie kina akcji i choreografii walki. To, czego brakuje filmowi w fabule, jest dramatycznie przezwyciężone najbardziej imponującymi sekwencjami akcji, jakie kiedykolwiek zostały zobaczone.

To jest o wiele lepsze niż „John Wick - Paracetamol” (2019), ale nadal nie jest zbyt dobre. Tym razem nasz wędrujący wojownik (Keanu Reeves) wyrusza na zemstę, ale nie zanim „Marquis” (Bill Skarsgård), który zdołał przekonać „High Table” do oddania mu pełnej kontroli nad ich globalnymi operacjami, nie postanowi szukać czegoś dla siebie - w tym zniszczenia hotelu w Nowym Jorku i wyrzucenia „Winstona” (Ian McShane) z domu i pracy. Dość zbędny i fatalny skutek uboczny tej aktywności utrudnia mu sytuację; a gdy „Marquis” zwraca uwagę na Osakę - możliwie ostatni bastion wsparcia dla „Wicka”, wiemy, że czeka nas seria niekończących się walk wręcz, które są jak prosto z gry wideo. Faktycznie, dla niemal wszystkich sekwencji akcji tutaj cały cel wydaje się być: zabić jak najwięcej bezużytecznych, nieszczęśliwych - ale dobrze uzbrojonych - wrogów, podczas gdy być może od czasu do czasu trochę krwawią z ust. Użyj swojego starannie uszytego kombinezonu Kevlar®️ do odbijania kul, ostrzy, płomieni - prawie wszystkiego, zatymco nieuchronnie przetrwasz przeciwko nieustannie nie do pokonania szansom przez ponad 2½ godziny, zanim nadejdzie zakończenie, które jest, trzeba przyznać, dość ekscentryczne. To obejmuje swego rodzaju wersję wężów i drabin, ale ponownie, na szczęście, przeciwko niezliczonym potencjalnym mordercom, którzy nie trafiliby nawet w stodołę z haubicą na bliskim zasięgu. Skarsgård wcale nie jest groźny - jak biedny złoczyńca „James Bond” w idealnie dopasowanym garniturze, Laurence Fishburne pojawia się tylko sporadycznie i cała sprawa jest tak samo niebezpieczna jak „Czarnoksiężnik z Oz” (1939). Reeves nie gra tu, on występuje - a obfitość CGI, całkowity brak jakiejkolwiek policji lub wojska krajowego w Japonii, Paryżu czy Nowym Jorku, aby zająć się coraz bardziej chaotycznym i niszczycielskim zamieszaniem w tych lokalizacjach, skłaniało mnie tylko do zaczęcia krzyczenia „thwack” i „pow” na ekranie. Jest uroczy zwrot akcji na końcu, ale zajmuje to bardzo długo i szczerze mówiąc, trochę się nudziłem. Nigdy naprawdę nie byłem zakochany w tej serii, jest zbyt powtarzalna i przewidywalna - i niestety, to jest po prostu to samo.

John Wick: Rozdział 4 kończy przełomową sagę z nieustępliwym, bezlitosnym mistrzowskim kursem filmowania akcji, który ostatecznie uzasadnia swój epicki czas trwania. Oszałamiające kaskaderskie popisy zasługują na hiperbolę "jedne z najlepszych w historii", a obsada wspierająca przynosi genialne dodatki - Donnie Yen i pies są moimi MVP. Zdecydowanie najbardziej wizualnie porywający film ze wszystkich, chlubiący się kolorową kinematografią, która odzwierciedla duch postaci. Niemniej jednak ważność oświetlenia i pracy kamery w spektakularnych sekwencjach akcji jest naprawdę imponująca - TEN zapis z góry to jedno z najlepszych w historii. Oryginał pozostaje niekwestionowany, niemniej jednak.

John Wick: Rozdział 4 Scenariusz: Filmy o Johnie Wicku nie poświęcały zbyt wiele uwagi scenariuszowi, z wyjątkiem pierwszego filmu. Ten film poświęcił scenariuszowi więcej uwagi niż ostatnie 2 filmy. Ponieważ trwa długo, każdą postać pięknie opracowali. Scenariusz nie jest jednak na pierwszym planie. Gra aktorska: Aktorzy w filmie już udowodnili swoje umiejętności. Wszystko było bardzo dobre. Muzyka: Miło było usłyszeć muzykę z poprzednich filmów. Jednak pojawiła się też nowa muzyka. Każda muzyka była odpowiednia do sceny i bardzo dobra. Akcja: Choć były przesadzone sceny akcji, było to lepsze niż we wszystkich pierwszych 3 filmach. W szczególności jest tam scena akcji nakręcona z góry. Ta scena jest jedną z najlepszych, jakie kiedykolwiek widziałem w kinie. Cieszysz się każdą sceną akcji osobno. Masz problem z siedzeniem na krześle. Czas trwania filmu: Nawet jeśli film jest długi, nigdy tego nie zauważysz. To był bardzo poruszający film. Podsumowanie: Ten film zdecydowanie zasługuje na obejrzenie. Może to być najlepszy film z serii.

Nie jest woke, ale jest zabawne, więc... 10 gwiazdek, osiągnęło to, co miało na celu, bawić, i o więcej się nie da prosić.

Nie muszę ci mówić, że przemoc w filmie „John Wick: Chapter 4” jest przesadzona. Jeśli znasz popularną serię neo-noirowych trhillerów akcji, to już wiesz. Jeśli jesteś fanem inteligentnie ubranego, kopiącego tyłki antybohatera znanego na ulicach jako Baba Jaga, nie będziesz rozczarowany tą hałaśliwą, niepohamowaną czwartą częścią. Poprzeczka została podniesiona i skutecznie spełniona, gdy ten szybki film przemierza glob, dostarcza dawkę czystego adrenaliny i pozostawia najwyższą liczbę ofiar w historii serii.

_John Wick: Rozdział 4_ to eksplozywna, pałkująca nunchuckami, łamiąca kości kinetyczna ekstaza, która pozwala uzależnionym od akcji objadać się bufetem łusek po nabojach i złamanych karków.

John Wick 4 to absolutne mistrzowski film akcji. Od początku do końca ten film dostarcza wam doświadczenia napełnionego adrenaliną, które sprawi, że zostaniecie bez tchu. Akcja jest intensywna, z każdą sceną walki perfekcyjnie zaaranżowaną i wykonaną. Scenariusz akcji są jednymi z najbardziej zapadających w pamięć, jakie kiedykolwiek widziałem, z każdą kolejną jeszcze bardziej oszałamiającą.

Franszyza John Wick dotarła teraz do swojego czwartego i być może ostatniego filmu. Pytanie brzmi, czy jest to dobry film? Po prostu mówiąc, jest "w porządku". Podobnie jak jego poprzednik z 2019 roku, ten film jest w porządku. Scenariusz w tym rodzaju filmów akcji, które opierają się głównie na akcji, zwykle się zbytnio nie zmienia. Do stylizowanej, doskonale zchoreografowanej akcji i przemocy została włożona pewna ilość kreatywności i myślenia. Niemniej jednak po pierwszych 30 minutach nieustającej strzelaniny/scen walki zaczyna się odczuwać "nasyćenie". Widzę, jak twórcy starali się złagodzić ten poczucie powtarzalności, oferując różne lokalizacje, użycie egzotycznych lub specjalnych broni, ale po prostu to nie wystarcza. Bardziej rozbudowana fabuła pomogłaby, ale niestety taka możliwość nie była dostępna. Podsumowując, zdecydowanie nie jest to zły film, ale moim zdaniem nie jest tak znakomity, jak sugerują niektóre recenzje. Nadal jest to przyzwoity film na weekend, który można obejrzeć z przyjaciółmi przy chipsach i kilku piwach.

Markiz Vincent de Gramont to tylko duch w poszukiwaniu cmentarza. AAAAAAAAAAAAAAAAA !!!!!!!! SZCZYT !!!!!!!! KINO !!!!!!!! To był dziwny rok dla filmów z serii. Podczas gdy bardzo konsekwentne niezadowolenie z przeciętnego MCU jeszcze bardziej się pogorszyło wraz z premierą Ant-Man i Wasp: Quantumania, gdzie film był po prostu nudny i wyczerpujący, z jedynym zbawieniem w Kang, Shazam: Fury of the Gods to kolejny projekt DCEU, który wkrótce przestanie istnieć, a Scream VI zaskoczył dosłownie każdego tym, że jest naprawdę całkiem dobry, mimo że to 6. film w serii następującej po niemal martwym podgatunku slasherów, było dość wiele niepowodzeń dla serii, przy niewielu, które przekroczyły poprzeczkę. Wchodzi **John Wick: Rozdział 4**, film już nastawiony na szaloną trajektorię, gdzie ulubiony poturbowany protagonist trafił do domniemanie jeszcze głębszego dziesiątego kręgu piekła, kiedy próbował wydostać się z dziewiątego kręgu w poprzednim filmie. Byłem trochę, tylko trochę rozczarowany poprzednim filmem, czyli Parabellum, ale po obejrzeniu tego filmu; za 100 lat jedyną rzeczą, na której wszyscy krytycy filmowi się zgodzą, jest to, że John Wick: Rozdział 4 naprawdę był szczytem kina. Połóżmy wszystkie karty na (wysoki) stół. Tak, John Wick: Rozdział 4 trwa 169 minut. Każdy z jego wielu (wielu) setów zawiera więcej akcji sam w sobie niż większość całych filmów. To nie jest tylko rozdział. To cała cholerna książka; chwalebne, koszmarne, biblijne kompendium, które zawiera wszelkie rodzaje _**zadziorów**_ i _**gun-fu**_. Po prostu wychodzę i mówię. To najlepsze filmowe doświadczenie, jakie miałem w kinie w ciągu ostatniej dekady dla filmu akcji. Ten film absolutnie mnie powalił. Występy? **Szczyt**. Kinematografia? **Podwójny Szczyt**. Sceny akcji? **Potrójny Szczyt**. Zakończenie? **GOATED FR**.

O wiele lepszy niż Rozdział 3, ale nadal daleko od Rozdziałów 1 i 2. I dlaczego Donnie Yen zgodził się zagrać tą samą rolę, którą zagrał w Rogue One, przekracza moje pojęcie.

Solidny wpis do serii z kilkoma świetnymi choreografiami walk, co było do przewidzenia w tym momencie, a mimo że fabuła jest cienka i trwa 169 minut, uważałem go za zabawny i świetne zakończenie. **4,0/5**

Pierwszy film był po prostu w porządku. Był zupełnie nowy i pełen akcji, więc warto było go obejrzeć przynajmniej raz. Drugi? Prawdopodobnie nie. Drugi był bardzo podobny do pierwszego, a od czwartego jesteś tak znudzony, jak to tylko możliwe. Nie jestem pewien, co jest nie tak z Keanu, ale bawienie się podczas robienia filmu i rzeczywiste stworzenie czegoś wartego obejrzenia są dwiema zupełnie różnymi rzeczami. Facet powinien zachować swoje fantazje o szkoleniu ninja jak James Bond dla siebie i być może pomyśleć o produkcji i aktorstwie w czymś, co nie sprawia, że wygląda jak dziecko. Ten film to czysta porażka. Co za strata czasu i pieniędzy. Mam nadzieję, że nie dostał strzału.

Niestety, seria John Wick jest wyczerpana. Po tysiącach strzałów w głowy i nożach w twarze okazuje się, że potrzebna jest także historia. Jestem fanem Keanu, ale tutaj nie ma nic nowego do zobaczenia. To ładnie wyglądający film, ale to samo w sobie nie czyni go warty obejrzenia.