Shazam! Gniew bogów Shazam! Fury of the Gods

Shazam! Fury of the Gods przypomniał sobie wszystko, co sprawiło, że jego poprzednik był tak przyjemny, i dostarczył sequela równie zabawnego jak pierwszy film! Shazam! Fury of the Gods dorównuje zabawie pierwszego filmu, podbijając akcję, efekty i skalę franczyzy Shazam w typowy sposób dla sequela. Pomimo tego, że jest to film o Shazamie, Freddy jest głównym punktem filmu, co na początku nie byłem pewien, ale podobało mi się to w miarę postępu fabuły. Fury of the Gods miało dużo więcej postaci do balansowania, co doprowadziło do tego, że niektórzy członkowie rodziny Shazam zostali zepchnięci na boczny tor, a złoczyńcy byli dość stereotypowi. Jednak cały urok nadal był obecny, pomagając zatuszować te wady. Djimon Hounsou i Helen Mirren wniosły trochę dojrzałości i klasy do szalonej obsady, a Zachary Levi był jak zawsze rewelacyjny. Jeśli podobał ci się pierwszy film, to pokochasz również Fury of the Gods. To większa porcja wszystkich przyjemności, optymizmu i smaku grozy, które uczyniły oryginał świetnym filmem.

Shazam! Fury of the Gods jest *prawie* uratowany niezwykle charyzmatyczną i energetyczną obsadą, a także naprawdę ekscytującym trzecim aktem. Niestety, film wpada w pułapkę przesadzania z tym, co działało w oryginale, nadmiernie zajmuje się każdym aspektem narracyjnym i traci autentyczność. Zbyt długi, nudny i pozbawiony wyraźniejszego kierunku, zwłaszcza w traktowaniu tematów rodzinnych. Komedia jest daleka od efektywności swojego poprzednika. Polecam go większości fanów gatunku, którzy na pewno docenią lekkość nadal obecną w tej kontynuacji.

Ok, wiem, że nie powinienem, ale to mi się podobało. "Billy" (Zachary Levi/Asher Angel) i jego banda dość nieudolnych superbohaterów lokalnie uznawanych za "Philadelphia Fiascos" znajdują się na granicy, gdy córki legendarnego "Atlasa" udaje się przekroczyć magiczną granicę między ich światem, a naszym i szybko ruszają na polowanie na magiczny kij, który "Billy" złamał na dwa kawałki pod koniec ostatniego filmu (pamiętasz?). Córki prowadzone są przez groźną "Hesperę" (Dame Helen Mirren) ze swoim potężnym pomocnikiem "Kalypso" (Lucy Liu) i nieco bardziej ludzką "Antheą" (Rachel Zegler), tworząc ten niebezpieczny triumwirat. Co teraz następuje, to naprawdę zabawne bitwy, które w przeciwieństwie do wielu z MCU, opierają się na postaciach z mitologii i nie ciągną się w nieskończoność. Levi jest tak bardzo antybohaterem, jak tylko można sobie wyobrazić, jego język na wierzchu - choć nie aż tak jak u Damy Helen - gdy on i jego banda wyglądają beznadziejnie - i ciągle - zdominowani, zmanewrowani i zmanipulowani. Czy potrafią się zjednoczyć i uratować dzień, zanim nadejdzie rzeź i ludzkość zostanie zniszczona? Nie, nie ma cienia zagrożenia - ale dwie godziny minęły błyskawicznie. To zabawa. Nie próbuje nam oferować wielkich filozofii ani złożonej naukowej teorii przesunięcia czasu. To lekki komediowy film przygodowy, który rzadko zwalnia, wykorzystuje najnowocześniejsze efekty specjalne do wzbogacenia historii, a nie dominacji, i na koniec byłem gotów przypomnieć sobie, dlaczego całkiem lubiłem oryginał z 2019 roku. Mimo to obawiam się, że spróbują wycisnąć trzeci film z serii i myślę, że byłby to błąd. To działa dzięki niektórym charyzmatycznym występom - zwłaszcza od dość angażującego Jacka Dylana Grazer jako zakochanego "Freddy'ego"; wielkiego smoka i czasami dość złośliwego scenariusza. Proszę, zostawmy to w spokoju teraz?

Film jest wystarczająco przyzwoity, chociaż schematyczny i przewidywalny. Jednak humor na poziomie 12-latka dawno stracił swoje miejsce.