Blue Beetle Blue Beetle

Blue Beetle podąża za zwykłymi wzorcami pochodzenia superbohatera, jest niezwykle przewidywalny i brakuje mu narracyjnej kreatywności, ale wszystkie te problemy są dobrze zrekompensowane przez dumnie latynoską obsadę, która oferuje wyjątkowo autentyczne występy - Xolo Maridueña jest dosyć imponujący - oraz bogatą meksykańską kulturę, która otacza film. Rozrywka jest również gwarantowana dzięki dobremu połączeniu akcji CGI z choreografowanymi sekwencjami walki oraz energetycznym ścieżkom dźwiękowym (Bobby Krlic).

Kilka miesięcy przed premierą: 'Nah, wygląda zbyt przeciętnie, nawet nie wiem, kim jest ten Niebieski Żuk. Ok, przynajmniej ma miecz z Final Fantasy!' Kilka dni przed premierą: 'Wow, co to jest? Dobre oceny? Teraz jestem zainteresowany!' Kilka minut po opuszczeniu kina: 'Ooohhhh........' W kilku słowach, nie podobało mi się. Niebieski Żuk wygląda jak superbohater połączony z Iron Manem, Venomem i Spider-Manem, dodając tylko odrobinę dynamicznej rodziny z Encanto (lub Szybkich i Wściekłych, zdecyduj). Jedyną wybitną rzeczą jest czynnik cringe: dziwne żarty, grafika daleka od najlepszej i pochodna fabuła - wszystko wygląda, jakby było zrobione w latach 00. To nie jest złe, naprawdę; czasami jest nawet dobre - z pewnością się uśmiechniesz, jeśli podoba Ci się ten styl. Jednak nie wystarczy to, aby film był uznany za dobry. P.S. Kiedy oglądam ten film, w końcu doszedłem do wniosku, że zawsze nudzę się podczas pierwszego aktu. Wszystkie te wprowadzenia postaci i ustawienia ekspozycji wyglądają tak, jakby były dla osób oglądających swój pierwszy film w życiu. Nie ma znaczenia, czy podoba mi się film; zawsze czekam, aż zacznie się prawdziwe działanie 🙁

Może to po prostu powinno być nazwane „Niebieska Butelka” od irytującej muchy, która bzyczy wokół irytująco bez wyraźnego celu? Susan Sarandon (dlaczego?) jest megalomańską korporacyjną magnatką „Kord”, która zamierza stworzyć super-żołnierza („OMAC”) przy użyciu obcego szkaraba, który może synergizować człowieka z prawie niezniszczalnym endo-szkieletu. Na szczęście dla nas wszystkich, jej sprzątaczka lubi korzystać z luksusowej łazienki w jej domu, a gdy zostaje przyłapana i dosłownie wyrzucona, ona i jej brat zostają bez pracy i poznają „Jenny” (Bruna Marquezine) - zdecydowaną siostrzenicę naszej czarny charakter - która jest zdeterminowana, by przeciwdziałać militarnej transformacji firmy swojego taty. Ona przemyca gadżet z ich siedziby i udaje jej się przekazać go do dość poważnego i mdłego brata „Jaime” (Xolo Maridueña) z ostrymi instrukcjami, aby nawet nie otwierał pudełka. Oczywiście to zrobią, a następna rzecz, on i świecący niebieski gadżet są najlepszymi przyjaciółmi - potrafi latać, poruszać się z wielką prędkością i ma, oczywiście, nadludzką siłę. „Cord” jest zdeterminowana, by go odzyskać, więc pobudza swojego już częściowo zmechanizowanego pomocnika „Carapax” (Raoul Max Trujillo) do stopniowego/lodowatego rozwoju do rozwiązania, które nietoperz mógłby zobaczyć z kosmosu. To ma wszystkie cechy standardowego filmu telewizyjnego. Wspaniałe efekty wizualne, ale błyskawiczne fajerwerki, rozszczepienie autobusu na pół i niekończące się eksplozje już nie wystarczą do sprzedania filmu. Musi być jakaś oznaka oryginalności z tym. Oprócz swojej dwujęzyczności, to ma niewiele innowacji, o których można by mówić. Postacie są w dużej mierze łatwo zapominane - zwłaszcza irytujący wujek „Rudy” (George Lopez), którego zdumiewająca biegłość we wszystkim nadludzkim technicznym była po prostu głupia! Jest też zdecydowanie zbyt długi i poczułem groźną obecność kontynuacji zbliżającej się na końcu dość smutną. To słaba historia z słabą obsadą, która wydaje się być zaprojektowana, aby zapełnić lukę na rosnącym i niewystarczająco obsługiwanym hiszpańskim rynku USA. Myślę, że może to tam działać? Nie jestem przekonany, czy ktoś inny tego potrzebuje.

Blue beetle jest naprawdę świetny!! WoW!

Plusy: Lekki i skoncentrowany na rodzinie. Historia miłosna nie obejmuje stuletniego boga. Ogólnie bardzo pozytywna wiadomość. Minusy: Bardzo stereotypowa linia fabularna superbohatera. Duży zły zlodziej CGI i kilka dość nieciekawych scen walki.

To nie jest złe. Ma przekaz, ale nie jest krzyczane na ciebie jak większość filmów obecnie. W rzeczywistości jest tak subtelne, że nie jest nawet zbyt rozpraszające. Ma swoje rozpraszacze. Ma te same zdarzenia „bo fabuła tego wymaga”, które sprawiają, że przewracasz oczami, co wydaje się dotykać prawie każdego filmu obecnie... ale nawet to jest w pewnym stopniu stłumione. Tematy są zabawne i wystarczająco dobre, że chciałbyś, aby twoje dzieci to zobaczyły... i w końcu nie próbuje robić nic nowego, po prostu stara się uczynić go zabawnym i przyjemnym filmem. Tak naprawdę o to proszę w filmach, zwłaszcza teraz. Chcę się znów dobrze bawić w kinie, a ten film spełnia to. Po prostu... zapomniałeś, że został nawet wydany, prawda? I prawie w ogóle nie słyszałeś o postaci. Nie było praktycznie żadnej reklamy. Nie była naprawdę promowana, pojawiła się w czasie, gdy ludzie mieli dość wszystkich politycznych filmów o superbohaterach, a przyznajmy, że wszyscy mają dość ogromnej walki CGI z ogromnym CGI złoczyńcą/armią. Więc na końcu mieliśmy trochę klapę, i niesłuszną, bo film jest zabawny, bawi, a zasługiwał na więcej niż dostał.

'Blue Beetle' ostatecznie mnie przekonał.

Kolejny jednorazowy wstęp do piekielnego koszmaru cgi, jakim jest dzisiejsze kino. Nawet nie pamiętam, czy to było DC czy Marvel, myślę, że DC? Naprawdę drą tu dno próbując uczynić tego relatywnie obrzydliwie wyglądającego bohatera silueta cool. Trochę mi przypomina postać pająka w Venture Bros, który wypluwa pajęczynę z otworu w dolnej części pleców, ale ten jest mniej zabawny. Po prostu dziwny.