To: Rozdział 2 It Chapter Two

Film To rozdział 2 nie jest tak stabilny ani tak dopracowany jak jego poprzednik, i mimo że wydaje się brakujący w porównaniu, jest wciąż o wiele lepszy niż większość studiowych filmów grozy. Jest epicki, ambitny, szalony, błyskotliwy i odważny, sięga również do serca, a nie tylko do gardła. Całość tej adaptacji być może największego dzieła Stephena Kinga wydaje się wyjątkowa w krajobrazie współczesnego kina grozy: dwa filmy zbudowane na silnych powiązanych relacjach rozciągniętych na dziesięciolecia, sentymentalne jak i okrutne, wykonane na skalę epickiego fantasy. Mogą być także wśród najlepszych adaptacji dzieł Kinga, rozumiejąc to, co sprawia, że jego pisanie (a ten konkretny powieść) jest tak przerażające i porywające, ludzki horror pośród fantastycznego. Andy Muschietti postawił wysoko z filmem 'To', i nawet w chwilach, gdy wykracza poza swoje możliwości, i tak cieszysz się, że w ogóle tak wysoko sięgnął.

Rozdział Dwa jest kontynuacją filmu To (2017), a moje oczekiwania były trochę wysokie. Bardzo podobał mi się pierwszy film i uważałem go za jedno z najlepszych tego roku, jak również za jedną z najlepszych filmowych adaptacji Stephena Kinga. Powrót Andy'ego Muschiettiego na fotel reżysera i fantastyczna obsada przedstawiająca dorosłe wersje Losers (nie tylko pod względem jakości aktorskiej, ale także pod względem tego, jak dobrze dorośli wyglądają jak starsze wersje młodych aktorów), to dwa główne powody, dla których byłem naprawdę podekscytowany. Ponadto, czas trwania filmu (najdłuższy film grozy w historii?!) naprawdę sprawił, że zastanawiałem się, jak horror może mieć taką samą długość co niektóre z najbardziej epickich filmów w kinematografii...

To historia miłosna między Richie'm a Eddiem sprawia, że ten film warto obejrzeć dwa razy. Z niecierpliwością czekam na zakończenie!

Dość dziwny wybór podważyć każdy strach w filmie, ale byłem mniej rozczarowany _Rozdziałem Dwa_ niż wydaje się być wszyscy inni. Dałem mu taką samą ocenę gwiazdkową jak pierwszemu filmowi Musciettiego _To_, ale jeśli mam być szczera, ten pierwszy był zdecydowanie lepszy. To jednak nie czyni tego filmu złym. Ostateczna ocena: ★★★½ - Bardzo mi się podobało. Zdecydowanie polecam, abyś poświęcił mu swój czas.

Pierwsza część nie przypadła mi do gustu, ale podobał mi się młody obsadź, ale straszne momenty były nieobecne. To kontynuacja miała kilka ok momentów i podobały mi się postacie jako dorośli, ale Bill Hader zdecydowanie wyróżniał się. Nadal nie było zbyt straszne, mimo że czas trwania był długi, nigdy nie czułem, żeby to ciągnęło się. Pewnego dnia może spróbuję obejrzeć oba filmy jeden po drugim, ale między nimi nie byłem nadmiernie pod wrażeniem. 3.5/5

Skłamałeś i umarłem! Robisz nas dumnymi Georgie. Obejrzałem ponownie miniserial z 1990 roku i remake z 2017 roku w zeszłym miesiącu przygotowując się do tego filmu pod względem oceny jakości. Wersja z lat 90. miała swoje momenty, ale niektóre sceny sprawiały mi niezamierzoną radość, gdzie śmierdziało wczesnymi adaptacjami Stephena Kinga. Rok 2017 okazał się zaskakująco dobry i ogromna poprawa, ale zrezygnował z tanich emocji.

Krok w dół, ale 'To: Rozdział Drugi' nadal jest bardzo dobrym filmem. Muszę powiedzieć, że jest zbyt długi, w połowie trochę mnie nudził, ale nie w negatywny sposób, po prostu chciałem więcej. Niemniej jednak odzyskuje równowagę z zabawnym zakończeniem. Zazwyczaj nie jestem zwolennikiem zmian obsady w serii filmowej, ale tutaj to działa dobrze. Kocham postacie, czy to w tym filmie, czy w poprzednim wpisie.

Oglądałem oba filmy w ramach podwójnej projekcji i naprawdę chciałem cieszyć się tym tak jak pierwszym - ale chłopaki, czy to mogło być o wiele większe rozczarowanie? Oryginał ma o wiele lepszą obsadę, szybszą reżyserię i o wiele bardziej zgrabny scenariusz. Ten tylko toczy się z przerywanym, portmanteau-style fabułą, która pozbawia narrację większości spójności z wcześniejszej, znacznie bardziej przekonującej, iteracji. Zakończenie jest prosto z "Harry'ego Pottera i więźnia Azkabanu" (2004) bez wrotków, a dość słabe wysiłki Jessiki Chastain i Jamesa McAvoya naprawdę nie pomagają utrzymać tego na właściwej ścieżce! Niestety, rozczarowujący zamęt potwora z pianki marshmallow.

Jak film bez fabuły może trwać 3 godziny? Serio, to jest prawdziwe pytanie. Nic nie wydaje się się dziać... nigdy... a tylko próbują pokazać swoją moralną wyższość poprzez zmianę postaci, bo teraz trzeba... ale w większości filmu tak naprawdę nic się nie dzieje. A horror trochę przypominał film dla dzieci. Ale ostatecznie to 3 godziny bez prawdziwej fabuły.

Rozdział 2 był jeszcze bardziej niesamowity niż pierwszy. Nawet na niektórych momentach się przestraszyłem. Ten film stał się jednym z moich ulubionych horrorów wszech czasów.