Hellboy Hellboy

Dwuczęściowe filmy Hellboy od Guillermo del Toro zawsze były bardzo cenione zarówno przez krytyków, jak i publiczność. Dlatego, jeśli reboot był w planach, musiał być od oryginałów znacznie różny lub przynajmniej zdolny do odseparowania się od nich. Film Neila Marshalla jest zdecydowanie różny, ale nie w dobry sposób. Niestety, jest to jeden z najgorszych filmów tego roku. David Harbour bardzo się stara, aby przynieść tę historię na bezpieczny brzeg, ale jego wybitny występ nie jest w stanie zwalczyć wszystkich boleśnie długich i powtarzalnych wykładów, montażu godnego Nagrody Razzie (gdyby taka kategoria istniała) i komicznych momentów.

Mimo mniej niż gwiazdkowe oceny ten film bardzo mi się podobał. Jest o wiele bardziej brutalny, krwawy i przeznaczony dla dorosłych niż poprzednie filmy z Hellboyem, co prawdopodobnie przyczynia się do mojego zainteresowania. Nie znoszę kiedy zacierają historię lub postać tylko dlatego, że myślą, że przyciągną więcej dzieci i zarobią więcej pieniędzy. A może nawet gorzej, bo chcą zadowolić łatwo urażonych marudzących.

Nie do końca rozumiem intensywnej krytyce skierowanej pod adresem filmu _Hellboy_ z 2019 roku. Nie jest to szczególnie dobry film, zdecydowanie gorszy niż oba filmy del Toro, ale ta absolutna krytyka wydaje mi się nieco nieuzasadniona. W procesie rozwoju wydaje się być wiele niezgodności, które są bardzo widoczne w finalnym produkcie.

Nie jestem wielkim fanem Guillermo Del Toro (utalentowany filmowiec, ale nie stoję na uwadze przy każdym jego projekcie), ale jego wizualny styl był widoczny w filmie Hellboy z 2004 roku, czego niestety brakowało w tej nowej wersji. Brakowało również niesamowitego uroku Rona Perlmana, czego David Harbour, świetny aktor, nie posiadał pod komiksowo-dokładnym makijażem i protezami. Ale oprócz tego, ten film był brzydki, bez kreatywności i czasami po prostu nudny nawet podczas scen akcji. Trwał tylko dwie godziny, ale wydawał się znacznie dłuższy, cieszę się, że zawiódł na rynku.