Kraina wielkiego nieba Wildlife

Ostrzeżenie: Gyllenhaal nie jest tu główną postacią. Widzimy nudną rodzinę, która rozpada się z perspektywy młodego chłopca. Koniec historii. Bezpiecznie można powiedzieć, że nie ma historii, ale mogłaby tam być jedna. Wyraźnie ojciec jest najbardziej interesującą postacią w filmie "Dzika natura". Po zwolnieniu z pracy, która w pierwszej kolejności nie jest aż tak dobra, zachowuje trochę swojego duma i szacunku odmawiając oferty powrotu do tego rodzaju pracy, oferty od tych samych osób, które go wcześniej odrzuciły. Zamiast tego pokazuje wszystkim i sobie, co oznacza ciężko pracować, za małe pieniądze, i robić coś dobrego w procesie. To jest historia, która powinna być zbadana, a nie punkt widzenia syna, który, przyznajmy, działa godnie w obliczu trudności, ale nie jest zbyt interesujący jako istota ludzka. Być może pomogłoby to, gdyby aktor miał jakąkolwiek obecność na ekranie, lub chociaż trochę przypominał swoich rodziców, dla wiarygodności. Aktorstwo jest świetne, od wszystkich w filmie. Środowisko jest fantastycznie wykonane, praca kamery jest w porządku. Muzyka nie jest zapadająca w pamięć, ale to może być dlatego, że tempo filmu jest takie nieprawidłowe, biorąc pod uwagę, że nie było nic do opowiedzenia.

Ed Axenbould w roli nastoluje tę rolę jako nastolatek Joe całkiem dobrze. Jego codzienne życie zostaje wstrząśnięte, gdy jego ojciec Jerry (Jake Gyllenhaal) zostaje zwolniony z pracy. Walcząc, aby związać koniec z końcem ze swoją żoną Jeanette (Carey Mulligan), postanawia podjąć pracę w oddalonym miejscu, co sprawia, że jego żona czuje się opuszczona. Młody musi teraz poradzić sobie z kreatywnymi metodami matki radzenia sobie ze stresem i napięciami oraz pogodzić się ze swoimi własnymi uczuciami do niej i swojego nieobecnego taty, którego naprawdę lubi. W rzeczywistości tutaj niewiele się dzieje - to naprawdę tylko delikatnie napisane spostrzeżenie, jak relacje zmagają się, gdy podstawowa struktura rodziny zostaje skompromitowana. Axenbould daje całkiem pewne wykonanie (chociaż zdecydowanie potrzebny jest fryzjer), podobnie jak Mulligan i jej bogaty przyjaciel Bill Camp („Miller”) - człowiek, którego motywy nigdy do końca nie są jasne. Mentalność małego miasteczka jest eksponowana, ale także wyraźny brak możliwości; i gdy para rozstaje się z czysto praktycznych powodów, historia uświadamia nam, jak kruche mogą być wiele inaczej solidnych relacji, gdy są poddane takim presjom. Jak zwykle, Gyllenhaal tutaj niewiele oferuje, ale obaj pozostali dobrze się spisują.