Obcy kontra Predator AVP: Alien vs. Predator

Potworny - ale nie całkowity potwór.

Mogę szczerze powiedzieć, że jest to jeden z najbardziej niedocenianych filmów z 2004 roku. Nie dlatego, że był dobry, tylko dlatego, że został tak cholernie mocno skrytykowany przez krytyków! Myślę, że głównym powodem tego był fakt, że był porównywany z seriami Obcy i Predator, co jest całkiem zrozumiałe, ale nigdy nie mógł być tym, czym były te filmy. Ostatecznie jego upadek wynikał z słabych dialogów i próby dotarcia do większej publiczności. Tam, gdzie Predators był filmem, którego nie trzeba było oglądać wszystkich pozostałych, aby go zrozumieć, był to nadal zasadniczo film o Predatorze, skierowany do miłośników Predatora. AVP z drugiej strony używał odniesień do starszych filmów, ale potem kompletnie wyrzucił kanon przez okno i skierował się do większej grupy fanów. I chociaż w pewnym stopniu to działało (moja babcia go polubiła), to nie było to wystarczająco duże posunięcie w żadnym z kierunków. AVP było skomplikowane jako film sam w sobie i katastrofalne w porównaniu z czymkolwiek innym w serii, może poza swoim sequelem Requiem (a może Predator 2 albo Obcy 3). Szczerze uważam, że film funkcjonuje jako archetypalny film w ramach zarówno Obcego, jak i Predatora, po prostu nie jako kontynuacja ani prequel do żadnego z nich. Główną protagonistką jest kobieta o imieniu Alexa Woods, wcielana przez Sanaa Lathan (Blade, Zaraza), która ewidentnie miała być współczesną Ripley, a kompletnie zawiodła w tej roli. Predatory były tak kozackie jak zawsze, a ludzie narzekali, że w drugiej połowie filmu nie byli tak upiorne jak w Predatorze/Predatorze 2, ale mieliśmy już dwa całe filmy z tym, a były to młodociane Predatory, więc trochę to miało sens, że byli trochę bardziej niespokojni. Przywrócenie Lancia Henriksena (Damien: Omen II, Pirania II: Narodziny, Terminator, Obcy 3, Pumpkinhead, Szybka ręka śmierci, Mind Ripper, Krzyk 3, Zaginiony plemię) było świetną decyzją, która prawdopodobnie umknęła widzom, którzy nie widzieli serii Obcy. Tommy Flanagan (Asy wytłumaczyły 1 i 2, Miasto grzechu, Gdy dzwoni nieznajomy [2006], Gladiator, Waleczne serce) to kolejny aktor, którego uwielbiam, szkoda, że jego postać (Mark Verheiden) była tak mało wykorzystana. Ostatecznie film jest dobry, aby go wziąć i położyć, nie myśl o nim zbyt wiele, nie porównuj go z innymi, idź do niego z jedynym oczekiwaniem, że to film o potworach, wtedy nie wyjdziesz zbyt rozczarowany.

Gdyby Paul WS Anderson poświęcił chwilę dłużej na dobranie obsady, mógłby stworzyć solidny film. Solidny konflikt pomiędzy ostatecznym ninja "Predatorem" i ostateczną maszyną do zabijania z "Obcego". Dlaczego tego nie zrobił? Zamiast tego znajdujemy naprawdę C-listową grupę aktorskiego materiału, która eksploruje świątynię, w której wieki temu ci dwaj tytani strachu toczyli ze sobą walkę. Po przybyciu do komnaty ofiar, niechcący uwalniają niektóre jaja, niektóre stworzenia "Predatora", a wkrótce niektórzy z nich stają się menu dla obu, gdy nadchodzi królewska bitwa. Efekty specjalne są dobre, a elementy akcji również dobrze się sprawdzają. Nawet sam znalazłem się po jednej ze stron - tylko nie z ludźmi, którzy zasłużyli na każde torturowanie, kłucie i nieprzyjemne cięcia cesarskie, jakie otrzymali. Jest dobrze tempowany, wygląda upiornie i złowieszczo, a zakończenie jest całkiem ekscytujące - szkoda tylko, że scenariusz i aktorstwo są naprawdę przeciętne. Już szykowany na kontynuację - mam tylko nadzieję, że podniesie poprzeczkę na to!

Czy oni naprawdę to zrobili!? Poczekaj, czy ja naprawdę to kupiłem!?