Mother! mother!

Film _mother!_ to tytuł bez wielkich liter. Cóż _mother!_, cieszę się, że zachowałeś te wielkie litery, ponieważ mam pytanie, na którego odpowiedź będę potrzebować wielu z nich: 'KOMU DO JASNEJ CHOLERY BYŁ TEN FILM SKIEROWANY!?'

Zacznę od tego, że być może nie jestem grupą docelową, dla której ten film był przeznaczony. Mimo to spędziłem 95% filmu ze zdziwioną miną na twarzy i pytając siebie: „co do diabła to jest?“ Oczekiwałem czegoś dobrego - niekoniecznie świetnego, ale przyjemnego. Ten film był mylący, niewytłumaczalnie brutalny, nigdy nie dotarł do sedna ani nie rozwinął historii, i pozostawił mnie czującego się bardzo nieswojo przez całą jego trwanie. Naprawdę NIE polecam tego filmu. Wydawało mi się to jak totalna strata czasu. Fabuła nie istniała. Mylący. Przyprawiający o zdenerwowanie czasami, bez żadnego wytłumaczenia, kontekstu czy powodu. Dalbym mu 1 gwiazdkę tylko dlatego, że scenografia była naprawdę dobrze wykonana. Poza tym nie wart nawet jednego obejrzenia, myślę.

Nuts. 'mother!' to przyjemne obejrzenie, nawet jeśli nie do końca rozumiałem, co się dzieje - miałem ogólny pomysł w głowie przez cały film, ale byłem nie na miejscu, biorąc pod uwagę to, co przeczytałem gdzie indziej online od tego czasu. Ale mi to nie przeszkadza, czułem się zrelaksowany, co naprawdę się liczy. Jennifer Lawrence jest świetna, podobnie jak Javier Bardem. Ci dwaj są naprawdę gwiazdami filmu, choć masz też Eda Harrisa i Michelle Pfeiffer w godnych uwagi rolach. Doskonałe obsadzenie dla wszystkich czterech. Film z kolei wygląda świetnie, od efektów po kinematografię. To dość niepokojące i dzikie obserwować to wszystko się rozwijać, ale pozytywnym sposobem. Jedno z najdziwniejszych do obejrzenia, bez wątpienia, a widziałem też 'Rubber' (2010)...

Bądźmy szczerzy, to jest film o inwazji domowej, który próbuje udawać sztukę filmową z wyższym IQ. Trochę was okłamuje i naprawdę nienawidzę, gdy filmy próbują udawać więcej, niż są w rzeczywistości. Nie możesz winić aktorów, to wina reżysera i studia. Chcieli kontrowersji, chcieli dramatu, chcieli uznania krytyków i chcieli, żeby o tym ludzie mówili... ale w końcu to jest film o inwazji domowej i nie miałby nic z tego, co chciało studio i reżyser, gdyby po prostu zrobili uczciwy film. Ale wtedy, gdyby byli szczerzy co do tego, co robili, prawdopodobnie by się im powiodło lepiej, zarobili więcej pieniędzy. Ludzie nie byliby tak zdezorientowani, krytycy by go zjechali, a za dziesięć lat mógłby mieć kultowe grono obserwatorów. Zamiast tego masz kiepski film, który próbuje udawać sztukę filmową... i całą pretensję, która się z tym wiąże.